Droom en daad in een Frans bergdorpje

De hoeden zijn inbegrepen. Inzet links: zo ziet de gevel er in 1992 uit, wanneer ik het huisje koop: geen ramen, er groeit een struik uit de muur. Inzet rechts: uitzicht op het dorp in de vallei, nadat ik een raam heb geplaatst.

BEGIN 1992 EIGEN ik me in een Franse bergdorpje een bouwval⇲ toe. Ramen noch deuren, geen plafonds, geen vloeren. Er groeit een struik uit de muur. Mijn kijk op het schrijverschap is romantisch in die tijd. In gedachten trek ik me jaarlijks op mijn berg terug en wanneer ik daar vele maanden later weer van neerdaal heb ik een vuistdik manuscript op zak, waarrond uitgevers zich verdringen om er een boek van te draaien. De voorbije drieëndertig jaar gebeurt dat ook, maar anders. Maandenlang wordt veertien dagen, vuistdik wordt extreem kort, uitgever wordt internet, verblijf wordt passage, decor wordt onderwerp (°), romantiek wordt oude knoken. En oude knoken zeggen je wanneer ’t tijd wordt om zo’n huisje te verkopen. Inmiddels is daartoe al een promesse de vente getekend, wat wij ‘compromis’ noemen, definitief wordt het halverwege juli. In Vabre laat ik een berg sentiment⇲ achter en momenten die tot de mooiste van mijn leven behoren. (Flor Vandekerckhove⇲)

 

(°) De lijst die de onderwerpen van deze blog catalogeert, vermeldt zestig keer Vabre, dorp waar het huisje zich bevindt. — In een essay van Julia de Dreu⇲ lees ik wat 'Decor wordt onderwerp' misschien wel helpt verklaren: '() Door de ervaring () in beeld of taal te vatten, maakt de kunstenaar zich het landschap eigen. Het is niet langer een decor, een vlak beeld, maar een poreuze en veranderlijke plek. Een plek waar emotionele gewaarwordingen kunnen wortelen.' (In DSLetteren, 24 mei.)

Tickets aan het loket CC De Grote Post van woensdag tot en met zaterdag van 14.00u tot 18.00u. en via www.degrotepost.be⇲. 

Une traduction pour mes voisins français à Vabre.

Photo : Les chapeaux sont inclus dans la vente. Encart à gauche : voici à quoi ressemblait la façade en 1992, lorsque j'ai acheté la maison : pas de fenêtres, un arbuste poussant hors du mur. Encart à droite : vue du village dans la vallée, après avoir installé la fenêtre.

Une novelette (micronouvelle). 'Début 1992, je m'approprie une ruine à Vabre, village de montagne en France. Pas de fenêtres ni de portes, pas de plafonds, pas de sols. Il y a un arbuste qui pousse hors du mur. Ma vision de l’écrivain est romantique à ce temps. Dans mon esprit, je me retire chaque année dans la montagne et lorsque j'en descends plusieurs mois plus tard, j'ai dans la main un manuscrit épais comme un poing, autour duquel les éditeurs se pressent pour le transformer en livre. C’est bien ce qui s’est produit au cours des trente-trois années passées, mais d’une manière très différente. Les mois sont devenus quatorze jours, l'épaisseur d'un poing est devenue extrêmement courte, l'éditeur est devenu Internet, la résidence est devenue passage, le décor est sujet d’écriture, romantique est devenue vieillard. Et ce vieillard me dit qu’il est temps de vendre la maison. Une promesse de vente a déjà été signée, la vente sera finalisée mi juillet. Je laisse derrière moi une montagne de sentiments et des moments qui comptent parmi les plus beaux de ma vie.' (Flor Vandekerckhove⇲) PS: Intussen hebben al mijn buren ook gereageerd, die reacties staan in de opmerkingen die je hieronder kunt aanklikken.