Over Edward Abbey (1927-1989) heb ik het eerder al gehad. Dat was (hier) in een stuk over Lonely Are The Brave (1962), de beste western die ik ooit gezien
heb. Die film is gebaseerd op Edward Abbeys boek The Brave Cowboy. Die Abbey is dus een schrijver, maar hij is ook
nog iets anders.
Voor hij naar het leger moet, onderneemt hij een grote tocht door het
Amerikaanse zuidwesten. Hij komt er erg onder de indruk van de
woestijngebieden: ‘Ik voelde dat ik dicht
bij mijn verbeelding kwam, een plek waar het tastbare en het mythische met
elkaar samenvielen.’ De ervaring zou zijn leven tekenen. Na zijn
legerdienst gaat hij weer studeren, hij schrijft romans en essays en is daar
erg succesrijk in. Anarchist is Edward al van huis uit en hij zal het heel zijn
leven blijven. Maar anarchisten zijn er in vele maten en gewichten. Edward
Abbey is er een die zich hevig verzet tegen de immigratie in de VSA omdat die
schadelijk zou zijn voor de natuurgebieden. Er woont, zo meent hij, al volk
genoeg in de VSA. Dat standpunt is destijds fel aangevallen door Murray
Bookchin, een andere anarchist. Volgens Murray is Edward Abbey een racist en
een eco-terrorist. Verwijten die Abbey dan weer pareert door Murray een
‘antropocentrist’ te noemen. Als je een mondje Amerikaans verstaat kun je daar
zelf over oordelen want ik heb het standpunt van Abbey opgesnord: ‘(I)t
occurs to some of us that perhaps ever-continuing industrial and population
growth is not the true road to
human happiness, that simple gross quantitative increase of this kind creates
only more pain, dislocation, confusion and misery. In which case it might be
wise for us as American citizens to consider calling a halt to the mass influx
of even more millions of hungry, ignorant, unskilled, and
culturally-morally-genetically impoverished people. At least until we have
brought our own affairs into order. Especially when these uninvited millions
bring with them an alien mode of life which—let us be honest about this—is not
appealing to the majority of Americans. Why not? Because we prefer democratic
government, for one thing; because we still hope for an open, spacious,
uncrowded, and beautiful—yes, beautiful!—society, for another. The alternative,
in the squalor, cruelty, and corruption of Latin America, is plain for all to
see.’
Feit is dat de opvattingen van Abbey sporen met deze van Earth First! Die beweging is fel
beïnvloed door The Monkey Wrench Gang,
een roman van Edward Abbey. In dat boek gaan de protagonisten over tot
sabotagedaden (een monkey wrench is
het gereedschap dat wij ‘engelse sleutel’
noemen) om te ageren tegen de milieuschade die staat en bedrijfsleven
aanrichten.
Edward Abbey is 62 wanneer hij sterft. Voor het zover komt geeft hij enkele
instructies voor de begrafenis, waarvan ik je deze niet wil onthouden: ‘a flood of beer and booze!
Lots of singing, dancing, talking, hollering, laughing, and lovemaking.’
Er zijn enkele interessante reportagefilms gemaakt over Edward
Abbey. Een heet Abbey’s Road. Die
gaat vooral over zijn schrijversbestaan en zijn maatschappelijke inzichten. Ik
plaats die film hieronder. Een andere reportage heet Wrenched en die gaat over sabotage als daad van verzet. De intro
van die film vind je hier.
Flor Vandekerckhove
Abbey's Road
Geen opmerkingen:
Een reactie posten