vrijdag 13 november 2015

Leven & streven van Edward Abbey

Over Edward Abbey (1927-1989) heb ik het eerder al gehad. Dat was (hier) in een stuk over Lonely Are The Brave (1962), de beste western die ik ooit gezien heb. Die film is gebaseerd op Edward Abbeys boek The Brave Cowboy. Die Abbey is dus een schrijver, maar hij is ook nog iets anders.
Voor hij naar het leger moet, onderneemt hij een grote tocht door het Amerikaanse zuidwesten. Hij komt er erg onder de indruk van de woestijngebieden: ‘Ik voelde dat ik dicht bij mijn verbeelding kwam, een plek waar het tastbare en het mythische met elkaar samenvielen.’ De ervaring zou zijn leven tekenen. Na zijn legerdienst gaat hij weer studeren, hij schrijft romans en essays en is daar erg succesrijk in. Anarchist is Edward al van huis uit en hij zal het heel zijn leven blijven. Maar anarchisten zijn er in vele maten en gewichten. Edward Abbey is er een die zich hevig verzet tegen de immigratie in de VSA omdat die schadelijk zou zijn voor de natuurgebieden. Er woont, zo meent hij, al volk genoeg in de VSA. Dat standpunt is destijds fel aangevallen door Murray Bookchin, een andere anarchist. Volgens Murray is Edward Abbey een racist en een eco-terrorist. Verwijten die Abbey dan weer pareert door Murray een ‘antropocentrist’ te noemen. Als je een mondje Amerikaans verstaat kun je daar zelf over oordelen want ik heb het standpunt van Abbey opgesnord: ‘(I)t occurs to some of us that perhaps ever-continuing industrial and population growth is not the true road to human happiness, that simple gross quantitative increase of this kind creates only more pain, dislocation, confusion and misery. In which case it might be wise for us as American citizens to consider calling a halt to the mass influx of even more millions of hungry, ignorant, unskilled, and culturally-morally-genetically impoverished people. At least until we have brought our own affairs into order. Especially when these uninvited millions bring with them an alien mode of life which—let us be honest about this—is not appealing to the majority of Americans. Why not? Because we prefer democratic government, for one thing; because we still hope for an open, spacious, uncrowded, and beautiful—yes, beautiful!—society, for another. The alternative, in the squalor, cruelty, and corruption of Latin America, is plain for all to see.’
Feit is dat de opvattingen van Abbey sporen met deze van Earth First! Die beweging is fel beïnvloed door The Monkey Wrench Gang, een roman van Edward Abbey. In dat boek gaan de protagonisten over tot sabotagedaden (een monkey wrench is het gereedschap dat wij ‘engelse sleutel’ noemen) om te ageren tegen de milieuschade die staat en bedrijfsleven aanrichten.
Edward Abbey is 62 wanneer hij sterft. Voor het zover komt geeft hij enkele instructies voor de begrafenis, waarvan ik je deze niet wil onthouden: a flood of beer and booze! Lots of singing, dancing, talking, hollering, laughing, and lovemaking.’
Er zijn enkele interessante reportagefilms gemaakt over Edward Abbey. Een heet Abbey’s Road. Die gaat vooral over zijn schrijversbestaan en zijn maatschappelijke inzichten. Ik plaats die film hieronder. Een andere reportage heet Wrenched en die gaat over sabotage als daad van verzet. De intro van die film vind je hier.
Flor Vandekerckhove


Abbey's Road

Geen opmerkingen: