In mijn blog De Laatste
Vuurtorenwachter plaats ik korte verhalen. Soms schuren die rakelings langs
de werkelijkheid, soms behoren ze tot het rijk van de fantasie en het best
geslaagd vind ik deze waarin werkelijkheid en verbeelding nauwelijks van elkaar
te onderscheiden zijn. Dat geldt ook voor de 123 verhalen die Bredene als achtergrond hebben. Zo heb ik gisteren een nieuw stukje gepost, een vignet, dat zich in
Bredene afspeelt en dat zowel echt als gefantaseerd is. U moet er hier maar
eens naar kijken.
Maar in deze brief wil ik het over een ander stukje hebben. Dat heet Veiligheidsniveau 4. De webmaster van Nieuwsbredene vindt dat stuk problematisch. Normaliter plaatst die site een link naar de stukjes
die in mijn blog over Bredene gaan. Voor mij heeft dat het voordeel dat ik mensen bereik die
anders niet naar mijn blog kijken. Voor de gemeente heeft dat het voordeel dat
de lezers beseffen dat literatuur niet het alleenrecht van pakweg Amsterdam of Antwerpen
is. Maar het stukje dat Veiligheidsniveau
4 heet, en dat zich in mijn verbeelding nochtans in Bredene afspeelt, zal niet op die site vermeld worden. Dat komt, zo schrijft de webmaster me, omdat de zaak te gevoelig
ligt.
Ik wil de kwestie niet dikker maken dan ze is en ik zal zeker niet met
het woord censuur zwaaien, want dat is het geenszins. Elkeen die dat wil kan
het verhaal hier immers lezen. Maar heb ik begrip voor die beslissing? Ja en neen. Ja, ik
begrijp dat men de inhoud van die site wil beperken tot datgene wat 7000 keer ‘vind ik leuk’ oplevert. Neen, want ik
vind dat het verhaal Veiligheidsniveau 4
een goed antwoord formuleert op de gevaren die ons, gewone mensen van welke origine
ook, bedreigen.
In het
verhaal stel ik me de situatie voor van een jonge moslim die er ten onrechte
van verdacht wordt gevaarlijk te zijn. Hoe zou een doordeweekse Bredenaar dat
ervaren? Is het moeilijk om ons dat voor te stellen? Neen, zegt het verhaal,
want we delen allemaal dezelfde dromen. In het betreffende verhaal is dat wel een
natte droom, maar dat komt natuurlijk doordat het een satire is, zij het van een vederlichte soort, juist om geen enkele bange blanke man voor het hoofd te stoten.
Veel lezers
hebben me laten weten dat ze het verhaal appreciëren. De mooiste reactie kwam
van de u misschien wel bekende Rachida Aziz. Zij is moslima en modeontwerpster.
Zij schreef me: ‘Heerlijk. Humor is
precious indeed. Thx: :-).’
Flor
Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten