IN DEN BEGINNE is er het woord en dat woord is lingerie. Ik denk niet dat ik er ooit met een man over gepraat heb en van de vele vrouwen die mijn liefdespad gekruist hebben, zijn er geen vijf die het weten, maar mij haal je gegarandeerd binnen met fijne lingerie, kledingstukken die zowel openbaren als verbloemen, die bedekken en accentueren, zowel kleden als ontbloten, die tegelijkertijd tonen en verstoppen, zowel onthullen als verhullen, die de grens afbakenen en tegelijk overschrijden…
Sta me toe dat ik u iets over mijn seksleven vertel.
In de nadagen van Mei 68 baan ik me een weg naar een extreem links activisme en omdat ik er niks van afweet, steun ik alles wat zich aan die politieke uithoek voordoet. Maar! Wanneer Dolle Mina in 1969↗︎ een stuk lingerie verbrandt, vind ik dat een verwerpelijke actie. Ik heb daar toen niets over gezegd — de tijdgeest had het ook niet toegelaten — maar sindsdien weet ik: lingerie is onweerstaanbaar.
In de nadagen van Mei 68 baan ik me een weg naar een extreem links activisme en omdat ik er niks van afweet, steun ik alles wat zich aan die politieke uithoek voordoet. Maar! Wanneer Dolle Mina in 1969↗︎ een stuk lingerie verbrandt, vind ik dat een verwerpelijke actie. Ik heb daar toen niets over gezegd — de tijdgeest had het ook niet toegelaten — maar sindsdien weet ik: lingerie is onweerstaanbaar.
Het duurt daarna nog vele jaren voor die onweerstaanbaarheid zich concretiseert in iemand die zich alzo aan mij openbaart, een volbloed feministe nog wel: nylon kousen met achteraan een doorlopend zwarte naad, jarretellen die de kousen ophouden, broekje waarin kant op vernuftige wijze net geen inkijk geeft en een beha die bovenaan ’t zelfde doet.
’t Is me niet om die kledingstukken an sich te doen — wat van mij een fetisjist zou maken — ’t zijn de alzo gemarkeerde overgangen die me in vervoering brengen: een beweging die almaar meer kous laat zien; de jarretelle die de kous op vernuftige wijze omhooghoudt; dan pas een naakt stukje dij; een rok die verder omhoogschuift, beweging die even ophoudt als ze me haar broekje toont. En onderweg dat stukje dij te mogen zien, mevrouw, maakt haar tot de mooiste aller vrouwen; dat alzo gemarkeerde stukje dij te mogen bevoelen, mevrouw, schenkt een man dermate veel genot dat hij het voor immer gecontinueerd wil zien — waardoor hij trouwens ook leert vrijen. Die lang van tevoren aangekondigde en toch plotse, verrassende overgang van cultuur naar natuur te mogen aanschouwen, likken, proeven, smaken, is ’t mooiste wat een man kan meemaken. Het is zoals Roland Topor↗︎ het lang geleden al zo welsprekend zeide: Lingerie is het enige tastbare bewijs voor het bestaan van God.
Drie wankele godsbewijzen
op muziek van Dimer Geedts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten