Ook omdat ik niets beters te doen heb, vraag ik me al heel lang af wat dat eigenlijk is, poëzie. Om het antwoord zo lang mogelijk voor me uit te schuiven, bedenk ik een eigen genre. Provovers is een tussenvorm, iets tussen proza en poëzie, speciaal door mij ontworpen om ’t verschil tussen die twee tot in den treure te bevragen. Als zo'n provovers ook het surrealisme-light benadert dat ik nastreef, ben ik weeral content. Hieronder staan twee voorbeelden. Wat denkt u? Proza? Poëzie?
Laat ons de eendentest toepassen: ‘Als iets eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het waarschijnlijk een eend.’ Zo. Da’s een gemakkelijke, ’t is overduidelijk poëzie. Toch dien ik eraan toe te voegen dat er een gedicht van John Foster bestaat, waarvan de eerste strofe als volgt gaat: Ik mag er uitzien als een eend en stappen als een eend / en kwaken als een eend en drinken als een eend / maar ik ben geen eend. Ik ben een vermomde arend. (Flor Vandekerckhove)
— Bovenstaande provoverzen hebben een lange ontstaansgeschiedenis. Ze zijn daar niet altijd onveranderd uit tevoorschijn gekomen. Soms zijn die verschillen klein, zoals in ‘bal’ dat u hier hoort. Soms zijn ze groot, zoals in ‘blauwalg’ en youtube brengt dat promovers-in-wording daar tot leven. Op beide filmpjes hoort u mij een eerdere versie declameren, in het onderschrift staat het eindresultaat, een provovers. —
Geen opmerkingen:
Een reactie posten