dinsdag 9 november 2021

Twee keer magenta



Het woord prozagedicht is een oxymoron, het bestaat uit twee delen die elkaar tegenspreken. Ik toef graag in zo’n grensgebieden. Dan schrijf ik bijvoorbeeld een geconcentreerd prozaverhaal van één paragraaf, probeer er een beetje ritme in te steken, voeg er al eens een stijlfiguur aan toe, her en der heb ik zelfs oog voor een (half)rijm. En nadien vraag ik me af: is ’t nog altijd een eenparagraafverhaal, proza, of is ’t gaandeweg een prozagedicht geworden, poëzie. Ook omdat ik een luie denker ben, kom ik veelal niet tot een eenduidig antwoord. 
Overigens experimenteer ik niet alleen met genres, ik experimenteer ook met vormen, zoals hieronder: één alinea, lettertype Verdana, corps 16 pt, sierletter, magenta achtergrond, 30 cm breed. Gemakshalve, en verwijzend naar de achtergrondkleur, noem ik ze ‘Twee keer magenta’. Het eerste is oud, maar werd geactualiseerd (Billie Eilish neemt de plaats van Tina Turner in) het tweede is nieuw, 't is een proeve van surrealisme light en staat ook op youtube, ik plaats het filmpje onderaan). (Flor Vandekerckhove)
Eerder publiceerde ik in dit onderzoek al Twee groene↗︎Twee roze↗︎, Twee gele↗︎, Twee oranje↗︎, Twee keer cyaan↗︎, Twee blauwe↗︎.  [87]


Veuzen op youtube

www.youtube.com/watch?v=PJhszfE7qhg

Geen opmerkingen: