Wist gij dat, van die klomp klei?

— Onder de vervaarlijke aanblik van deze grote koppen
bied ik u heden mijn eigen kleine huis-tuin-en-keukenfilosofie aan —

Volgens mij gaat het alzo. Bij de geboorte krijgt ge een klomp klei mee, ’t zij klein, ’t zij groot. Die klomp vangt de deuken op die het leven voor u in petto heeft, ge moet daar niets voor doen, die deuken komen vanzelf wel. De klei boetseren daarentegen moet ge zelf doen. Hoe? Dat wordt mee bepaald door het milieu waarin ge opgroeit en de tijd waarin dat gebeurt. Wie daarmee tevreden is, probeert de klei naar dat model te boetseren, hzij wordt een conservatief. Ontevredenen gaan op zoek naar iets anders, zij worden links of lastig, soms de twee. Hoe dan ook, op den duur gelijkt ge op de sculptuur — deuken incluis, of course — die ge boetserend gemaakt hebt en de sculptuur wordt in brons gegoten: dan zijt ge wie ge zijt. Sinds kort weet ik nog iets. De oude dag is een afgietsel van die sculptuur: niet langer het originele brons — ‘brons-tig’ is te heftig voor de oude dag — wel een ietwat frêle replica. 
Tot zover deze theoretische inleiding in mijn huis-tuin-en-keukenfilosofie. Thans volgt een praktijkvoorbeeld, met name het mijne. Doordat ik in mijn kindertijd een degout aan commercie↗︎ oploop, doordat een leraar een schrijftalent↗︎ in mij blootlegt, doordat Mei 68 van mij een overtuigde soixante-huitard↗︎ maakt, doordat ik daar een anti-kapitalistische wereldbeschouwing↗︎ aan overhoud, doordat het leven me na veel omzwervingen naar de kust terugbrengt, waar ik een blad↗︎ uitgeef dat alleen door de economie van de gift overleeft (wat een kwarteeuw lang ook lukt), doordat ik onderweg op een uitgever stoot die een zwendelaar is, doordat ik inmiddels een klein, maar reëel pensioentje heb, doordat ik de mogelijkheden van internet en digitalisering omarm…  Daardoor komt het dat ik op mijn oude dag een schrijver als geen ander↗︎ ben, een die zijn pennenvruchten niet naar de markt brengt, een producent van verhalen die in haast niets op andere gelijken. Of kent gij alhier nog iemand die drabbles↗︎ schrijft? Eenparagraafverhalen↗︎? Provoverzen↗︎? Kent ge nog iemand die kwatrijnen schrijft die de zachte golfslag op een strand nabootsen↗︎? Ga ik niet als geen ander op zoek naar een genre dat  surrealisme light↗︎ heet (of realisme +)? Is De Laatste Vuurtorenwachter niet (sinds 1988!) heel & gans mijn eigen ding en uitgeverij De Lachende Visch↗︎ niet sinds 1991 geheel de mijne? 

Ge werpt tegen dat velen mijn kraam niet vinden omdat ik er niet mee op de markt sta. Maar hoort ge mij klagen? ’t Is ook in deze zoals de volksmond zegt: ge kunt niet alles hebben, een dikke vrouw en veel plaats in bed.

Flor Vandekerckhove↗︎

Vooraf bestellen is mogelijk. Het e-boek/de e-boeken wordt/worden u per mail bezorgd zodra ze in 2022 de uitgeverij verlaten 

en in ’t rek van De Weggeefwinkel komen te liggen. Vermeld de titel(s) in uw e-mail aan liefkemores@telenet.be.