Een van de 100 poëtische oneliners die ik aan ’t schrijven ben. Vergelijk het met de piano-oefeningen van de pianist, het schetsboek van de tekenaar, de kleiwerkjes van de beeldhouwer; we doen het om de stiel in de vingers te houden. Zo'n poëtische oneliner is altijd titelloos, één lijn, 17 lettergrepen, geen leestekens, geen kapitalen. De oneliner komt uit het niets en verdwijnt daar ook weer in.
www.youtube.com/watch?v=VGJkfQS-yWs
[115]
vervoeg schaamteloos onze schaarse alsook schots en scheve rangen
Haast nooit schrijf ik geëngageerde poëzie. Ik volg daarin mijn geestesgenoot Dave Van Ronk⇲ die zegt: ‘’t Is niet omdat je een linkse meubelmaker bent, dat je linkse kasten moet maken.’ Maar deze keer maak ik een uitzondering, dit is een onverholen oproep tot vereniging.
Op YouTube hoor en zie je me oneliner declameren. Ik begeleid mezelf daarbij op de strumstick. De video laat zien dat de opname lang voor de winter gemaakt werd. Mij doet het zien ervan uitkijken naar de naderende lente. (Flor Vandekerckhove⇲)
Op YouTube hoor en zie je me oneliner declameren. Ik begeleid mezelf daarbij op de strumstick. De video laat zien dat de opname lang voor de winter gemaakt werd. Mij doet het zien ervan uitkijken naar de naderende lente. (Flor Vandekerckhove⇲)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten