De tijd van de barricaden

U KENT ME als een rustige, oude mens: ’s morgens schrijft hij, ’s middags gaat hij wandelen en ’s avonds vlijt hij zich in de armen van zijn geliefde. Waardoor sommigen denken dat ik altijd zo geweest ben. Wel, zij dwalen! Ik schrijf erover in m’n gedicht Een kip genaamd Meneer Delanghe↗︎: 

Wie zo oud geworden is als ik is niet alleen zijn wilde haren kwijt alsook 

De meeste tanden maar ook zijn verleden en wat hij in dat verleden 

Is geweest en op den duur denken mensen die jonger zijn dan dat dat 

Ge altijd al de soft geweest zijt die ge ouder wordend wel geworden zijt

Niet dus. Daarvan getuigen twee beelden die ik hier voor ’t eerst naast elkaar presenteer. Het ene is een karikatuur die Lukas in 1982 van me maakt. U ziet me in leren jas, ’t restant van een gerolde sigaret ter hand. Dat ik klaar sta om de barricade manu militari te verdedigen, blijkt uit het alaam in m’n andere hand: boksbeugel en ‘n zelfgemaakte variant op de goedendag; fascisten denken er zelfs niet aan om deze jongeman te passeren. Het andere beeld toont de Baelskaai in Oostende. Daar redigeer ik Het Visserijblad↗︎. Nog altijd leren jas, maar de boksbeugel werd vervangen door de pen; de barricade door een tijdschrift. ¡No pasarán! De foto toont goed welk type journalist ik ben; een die zich laat leiden door de woorden van de Argentijnse journalist Horacio Verbitsky: ‘Journalistiek betekent datgene publiceren waarvan iemand wenst dat het verborgen blijft; al de rest is reclame. Journalistiek affronteert.’ Vissers die zich die dagen herinneren, weten dat ik kan affronteren als geen ander. Ah, hoeveel keer schrijf ik in die tijd niet over zaken die, omdat ze verdonkeremaand worden, anders het licht niet zien. Nooit heb ik me gehouden aan de grenzen die de sectortop dacht te moeten trekken. 

De visserijbonzen zijn maar wat blij wanneer ik in 2014 met pensioen ga. En ik natuurlijk ook. De tijd van de barricaden ligt achter me (ik zou er trouwens niet meer op geraken.) Eindelijk tijd om me als een rustige, oude man te gedragen: ’s morgens schrijven, ’s middags wandelen, ’s avonds vrijen.

Flor Vandekerckhove↗︎