VANDAAG, 7 juni, is het drie jaar geleden dat Peter Cornelis Müller⇲ (°1937 - †2021) overleden is, u beter bekend als A.L. Snijders. In een in memoriam⇲ schreef ik toen: ‘Voor mij is Snijders een belangrijke schrijver, hij is mijn leermeester. De zeldzame keren dat mijn stukjes het niveau van A.L. Snijders halen, behoren tot de gelukkigste momenten van mijn schrijversbestaan.’ Een redacteur noemde me daarom zelfs ‘navolger’⇲.
Tien jaar eerder had ik A.L. Snijders leren kennen als auteur die over de vierkante centimeter van zijn bestaan schrijft, iets wat me meteen erg aansprak, want op de vooravond van mijn pensioen had ik schoon genoeg van de wereldproblemen. Uiteraard is het ook in deze zoals de grote James Joyce het zeide: The important thing is not ‘what’ we write but ‘how’ we write. En A.L. Snijders deed dat als een spitse magiër, vind ik, zoals ook hier⇲, wanneer hij ons — zo vogelde ik uit — niet één, maar twee keer over zijn ontmoeting met Paul Dönitz vertelt. Na lezing vraag je je samen met mij af: wat is daar gebeurd? En na enig mijmeren zal je antwoorden: ‘Daar is waarlijk een schrijver aan ’t werk geweest.’
Flor Vandekerckhove⇲
Tien jaar eerder had ik A.L. Snijders leren kennen als auteur die over de vierkante centimeter van zijn bestaan schrijft, iets wat me meteen erg aansprak, want op de vooravond van mijn pensioen had ik schoon genoeg van de wereldproblemen. Uiteraard is het ook in deze zoals de grote James Joyce het zeide: The important thing is not ‘what’ we write but ‘how’ we write. En A.L. Snijders deed dat als een spitse magiër, vind ik, zoals ook hier⇲, wanneer hij ons — zo vogelde ik uit — niet één, maar twee keer over zijn ontmoeting met Paul Dönitz vertelt. Na lezing vraag je je samen met mij af: wat is daar gebeurd? En na enig mijmeren zal je antwoorden: ‘Daar is waarlijk een schrijver aan ’t werk geweest.’
Flor Vandekerckhove⇲
Geen opmerkingen:
Een reactie posten