zondag 28 oktober 2012

De alwetende verteller van Mars


'En?' vraagt ze. 'En… niets,' zegt hij. Hier stokt het gesprek. Dat zijn de woorden die een mens opvangt wanneer hij voorbij een koppel wandelt. Meer hoor je hen in 't passeren niet zeggen, meer valt er niet over te vertellen. 
Alleen een alwetende verteller weet dat het de allereerste keer is dat een gesprek tussen die twee zo kort duurt. Hij weet zelfs hoe dat komt. Tijdens dat gesprek verandert de man, waarop de vrouw een jaar lang verliefd geweest is, in iemand die onbenulligheid uitstraalt. Och arme, denkt ze, de sukkel… Een weerzinwekkende gedachte die zij meteen van zich af wil duwen, maar het lukt haar niet. 'En?' vraagt ze, in de hoop dat hij iets opzienbarends zal zeggen. 
'En… niets,' antwoordt hij. Dat antwoord bevestigt haar weerzin. 
Omdat deze alwetende verteller Lydia Davis niet is, voegt hij er nog enige tekst aan toe. Mocht die alwetende verteller ook een romanschrijver zijn, dan zien we het koppel misschien wel evolueren tot ze de tachtig voorbij zijn. Maar gelukkig voor u is deze alwetende verteller er een van de korte adem, een die al uitkijkt naar een manier om er een punt achter te zetten.
Flor Vandekerckhove

P.S.: Dit is een bewerking van het eerder gepubliceerde verhaal onder de titel Mars, een saluut aan Lydia Davis. Klik hier.




Geen opmerkingen: