De fik erin (°)

Burning (°°) is de verfilming van het verhaal Verbrande schuren (1987) van Haruki Murakami. Een bespreking van de film vind je hier. De film is, vind ik, ook aan te prijzen als inleiding in het literaire oeuvre van Murakami.

Dat besefte ik toen ik een reisboek van Auke Hulst aan ’t lezen was. De Nederlandse reisschrijver trekt in een van de daarin gebundelde verhalen naar Tokio en hoopt daar meer inzicht te krijgen in het succes van Murakami. Daartoe bezoekt hij onder meer een boekhandel waarvan de uitbaatster getrouwd is met een Amerikaan. Steve Kott legt hem uit waarom Japanners zoveel aan Murakami’s boeken hebben: ‘Murakami, zei hij, schrijft al zijn hele carrière over ontwortelde mensen — freelancers en werklozen, vrijwel zonder vrienden en wars van familiebanden. Onjapanse individuën. “Traditioneel was dit een land waar trouw aan een werkgever absoluut was. Je werkte je hele leven voor één bedrijf, waar je stap voor stap door de rangen ging. Niet op basis van kwaliteit, maar op basis van anciënniteit. Maar dat is de laatste vijftien jaar onder druk komen te staan.” De staatschuld, het te lage geboortecijfer, de langdurige economische malaise, ze hadden geresulteerd in de opkomst van kortlopende contracten en schoolverlaters zonder baan. Zo sloten de romans steeds beter aan bij wat met name jonge Japanners ervoeren. Murakami was hun gids in de nieuwe werkelijkheid.’ (°°°) De film Burning situeert zich dan wel niet in Japan, wel in Zuid-Korea, maar het is daar, zo te zien, niet anders, of het zou moeten zijn dat het er nog erger is.

Flor Vandekerckhove

(°) Dit stukje verscheen, enigszins gewijzigd, ook in Snapshots. Tijschrift van de Vlaamse Filmpers.

(°°) Lee Chang-dong. Burning. Drama 148 minuten. 2018. Zuid-Korea. 
(°°°) Auke Hulst. Buitenwereld, binnenzee. De reis als verhaal, het verhaal als reis. 2014. Ambo Anthos A’dam. 152 pp.