 |
| Last Ride Hank Williams 4 maakt deel uit van een collectie tekeningen die Jo Clauwaert momenteel in de Verenigde Staten tentoonstelt, meer bepaald in de Yard Dog Gallery in Austin. De tekening, die verwijst naar het tragische leven van singer-songwriter Hank Williams, inspireert me wel. De vogel, die in Clauwaerts tekening zo’n prominente plaats inneemt, wordt door Williams bezongen in diens tearjerker ‘I'm so lonesome I could cry’: Hear that lonesome whippoorwill / He sounds too blue to fly, / The midnight train is whining low / I'm so lonesome I could cry… Clauwaerts tekening levert nu ook een gedicht op: De kwestie van de blauwe Cadillac. De vernissage van Clauwaerts werk gaat in de Verenigde Staten door op 17 oktober. Op diezelfde dag maak ik het gedicht wereldkundig, maar dan hier aan de Noordzee. Is dat niet schoon?! |
De kwestie van de blauwe Cadillac
Opgedragen aan Jo Clauwaert
De Sheriff had de peuk in ‘t gras gekeild en er daarna
Met de top van zijn laars het vuur uitgeduwd
Zelf had ik uit de zadeltas het schrijfgerief genomen
Om nauwlettend te noteren wat hij me dicteren zou
Dit is geen auto, zei hij vreemd genoeg meteen
En ik schreef letterlijk die woorden op
Dit is overduidelijk iemands woonst zei hij
Wijzend naar het wrak van de blauwe Cadilllac
Hij trok zijn neus op, snoof en zei: ik ruik etensresten
Erwtensoep, bloemkool, patatjes, varkensgebraad
In sneetjes, voegde hij eraan toe
Het soort eten dat men thuis maakt
De Sheriff is een echtgenoot een specialist in
Zo’n geuren, en hij zei nogmaals dit is iemands onderdak
Schrijf daar maar bij zei hij in kapitalen
Ik ruik alom de geur van alcohol
In ’t schoon Amerikaans dicteerde hij vervolgens al
Wat hij van buiten door het raampje binnen zag
Al wat van belang kon zijn voor ’t onderzoek door mij
Genoemd: de kwestie van de blauwe Cadillac
Bloemetjesbehang, eenvoudig meubilair
’t Is allemaal heel ouderwets zei hij
Een autoradio zonder FM je moet niet vragen
Over welke langverleden tijd dit gaat
Omdat het portier vanbinnen af gesloten was
Sloeg De sheriff, met het handvat van zijn colt
Het raampje stuk dat in scherven brak en wild fladderde
Hij het zwerk in de gezant des doods Kill Bill The Whippoorwill
De Sheriff en ik keken lange tijd de vogel na tot die
Godbetert de trein nam die daar juist voorbijkwam en
Pas daarna ontwaarden we op de achterbank de cowboyhoed
Waaronder een mens genaamd Hank Williams lag
Een restje stroom van de al lang leeggelopen autobatterij
Lichtte het schermpje van de radio op en we luisterden stilzwijgend
De Sheriff en ik naar de echo van een song di, zo noteerde ik meteen
Als volgt van start ging: Koetje
boe koetje boe koetje boe boe boe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten