 |
Beginnend bovenaan links. Sarah Lucas, Selfportrait with Fried Eggs (Frans Hals Museum). Bovenaan midden: RED SKY / Sarah Lucas 2 Portraits / Julian Simmons. (Tate). Bovenaan rechts: Chicken Knickers. Sarah Lucas 3, 1997. (Tate). Onderaan rechts: marijvdk, Tomato soup with Balls. Selfportret, 25.08.2023. Onderaan midden: marijvdk, Portrets of violence, uit het project: I Like to Sit and Cry in Front of My TV. Onderaan links: marijvdk. Tussen twee deuren. Dat beeld werd opgenomen in het boekje Zelfonderzoek⇲ (2020). |
VOOR HAAR BEROEP moest ze in Londen zijn en aan dat bezoek breide ze een extra dag om daar enkele tentoonstellingen te bezoeken. In Tate zag ze Happy Gas⇲, werk van Sarah Lucas⇲. Ze was verbijsterd.
Doordat ze haar atelier op de benedenverdieping van mijn huis ondergebracht heeft, kreeg ik in ’t passeren de catalogus van die Happy Gas te zien en toen was het mijn beurt om verbijsterd te zijn. Hoe is het mogelijk, vroeg ik me af, dat twee kunstenaars, los van elkaar en door een zee gescheiden, terzelfder tijd zo’n aan elkaar verwante, zelfs gelijkende werken produceren.
Daar dacht ik vandaag een beetje over na. En dat is wat ik denk. ’t Komt doordat de tijden ervan doordrongen zijn, doordat ’het’ als ’t ware in de lucht hangt en dat kunstenaars ‘het’ bij wijze van spreken alleen maar moeten zien te kapen.
Daar dacht ik vandaag een beetje over na. En dat is wat ik denk. ’t Komt doordat de tijden ervan doordrongen zijn, doordat ’het’ als ’t ware in de lucht hangt en dat kunstenaars ‘het’ bij wijze van spreken alleen maar moeten zien te kapen.
Voor ze, omwille van voorgaande zin, haar toorn over mij laat neerdalen — ‘zij' is m’n dochter, Marijke — voeg ik er aan toe dat het juist van kunstenaarschap getuigt wanneer je er vervolgens ook in slaagt het werkelijk te doen, dat kapen; ’t is een compliment hé!
Confronterend is beider werk zeker, zowel dat van Sarah Lucas als dat van Marijke Vandekerckhove⇲. Beide vrouwen bevragen het leven en daarin de rol van de vrouw; beider werk mag onverbloemd feministisch genoemd worden; beiden bevragen de mannelijke blik en ze doen het veelal op een pijnlijk humoristische en soms confronterende wijze.
In Over schrijverschap, essay dat ik onlangs publiceerde, schrijf ik dat het voor ouders niet gemakkelijk is om artistieke capaciteiten in hun kinderen te herkennen. (°) Ouders meten die immers af aan de dingen van hun tijd die… voorbij is. Kinderen leven met andere dingen, met name deze van hun tijd. Die passage gaat dan wel over de ouders van Bob Dylan, Haruki Murakami en van mij, maar voor de ouder die ikzelf ben is dat uiteraard niet anders. Maar, zoals je ziet, ik doe mijn best.
Flor Vandekerckhove⇲
Confronterend is beider werk zeker, zowel dat van Sarah Lucas als dat van Marijke Vandekerckhove⇲. Beide vrouwen bevragen het leven en daarin de rol van de vrouw; beider werk mag onverbloemd feministisch genoemd worden; beiden bevragen de mannelijke blik en ze doen het veelal op een pijnlijk humoristische en soms confronterende wijze.
In Over schrijverschap, essay dat ik onlangs publiceerde, schrijf ik dat het voor ouders niet gemakkelijk is om artistieke capaciteiten in hun kinderen te herkennen. (°) Ouders meten die immers af aan de dingen van hun tijd die… voorbij is. Kinderen leven met andere dingen, met name deze van hun tijd. Die passage gaat dan wel over de ouders van Bob Dylan, Haruki Murakami en van mij, maar voor de ouder die ikzelf ben is dat uiteraard niet anders. Maar, zoals je ziet, ik doe mijn best.
Flor Vandekerckhove⇲
 |
(°) De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten