EEN VAN MIJN buren heeft een koekoeksklok. Elk uur hoor ik die klok koekoek zeggen, telkens veertien minuten voor ’t uur, ik kan er mijn klok op gelijk zetten. Over veertien minuten is 't weer zo laat, zeg ik dan. Een andere buur hoor ik plassen en van nog een andere weet ik wanneer daar een bad genomen wordt. Ik hoor dat doordat al de huizen hier aan elkaar vasthangen. Mocht een van onze huizen omvallen, valt de rest van de straat mee, ik denk niet dat ze vandaag nog zo mogen bouwen. Wanneer André, vier huizen ver, een gat in zijn muur boort, hoor ik dat: André is weer aan ’t boren, zeg ik dan. Onlangs zong ik in mijn keuken Jailhouse Rock met de radio mee: The band was jumpin' and the joint began to swing… Buurman Patrick, wiens keuken aan de mijne paalt, viel in met het refrein: Everybody in the whole cell block/ Was dancin' to the Jailhouse Rock.
't Is beter een stille buur… is een eenparagraafverhaal. Ik heb er zo honderd gebundeld in een boekje dat ingeleid wordt door mijn oud-leraar Nederlands Alfons Vandenbussche. Zoals al de e-boeken (pdf of ePub naar keuze) van uitgeverij De Lachende Visch wordt ook Honderd eenparagraafverhalen gratis aangeboden aan wie erom vraagt. Het boek wordt door de even nijvere als imaginaire juffrouwen van De Weggeefwinkel meteen uit de rekken gehaald om het u per e-mail op te sturen. Vraag erom via liefkemores@telenet.be⇲
Geen opmerkingen:
Een reactie posten