Jack London, portret van de schrijver als racist

‘Jeffries Knock-Out’, foto van het wereldkampioenschap zwaargewichten in 1910, Jack Johnson vs. Jim Jeffries. [Fotoreferenties⇲.]

LANG GELEDEN LEERDE ik Jack London⇲ kennen, als schrijver van avonturenromans — De roep van de wildernis⇲ — en later als linkse rakker bij wie betrokkenheid en schrijverschap hand in hand gaan. Hij ging wonen tussen de armen waarover hij schreef en werd zodoende een van de grondleggers van de participerende journalistiek. The People of the Abyss⇲ (1903) getuigt ervan, boek dat je hier gratis tot jou kunt nemen⇲ (in een editie met veel interessante foto’s.) George Orwell⇲ deed het hem na in het hier te lezen⇲ Road to Wigan Pier (1937) en nog later zou Günther Wallraff⇲ die manier van werken in een imposant oeuvre ontwikkelen.

Ik heb tonnen respect voor zo’n mensen, wat niet wil zeggen dat ik hun kleine kantjes verdonkeremaan. Over die van George Orwell schreef ik Orwell lost een onwelriekende wind⇲ en vandaag leer ik een kwalijke kant van Jack London kennen.
Blijkt dat London ook verslaggever van bokswedstrijden geweest is, producent van reportages waarin hij een kwalijk racistisch kantje laat zien. Jeanne Campbell Reesman die er een boek over schreef, stelt dat ‘in elk gebruik van het woord in de 21e eeuw, London zeker een racist zou worden genoemd.’  (°)
Dit is een goed moment om u het interessante The Public Domain Review⇲ te presenteren, online tijdschrift, gratis te lezen, vrij te gebruiken, er stukken van over te nemen, er zelf mee aan de slag/haal te gaan — fuck copyright! Daarin lees ik het essay Jack London, Jack Johnson, and the Fight of the Century⇲, over een legendarische boksmatch tussen de witte Jim Jeffries⇲ en de zwarte titelhouder Jack Johnson: ‘Het World Heavyweight Championship van 1910 werd gehouden in Nevada, op 4 juli en zou een onvergetelijke wedstrijd worden. In zijn bijbaan als boksjournalist juichte romanschrijver Jack London Jim Jeffries toe — aan de ring en op papier — als de "Great White Hope", een kanshebber om de titel terug te pakken van Jack Johnson, de eerste zwarte zwaargewichtkampioen.’  Andrew Rihn⇲ onderzoekt de tegenstrijdigheden in Londons racisme dat ingewikkelder blijkt te zijn dan op het eerste gezicht lijkt. Kijk er daar⇲ eens naar, lees dat, ’t is gratis, ’t is interessant, 't is leerzaam en ’t is met… indrukwekkende retro boksfoto’s.
Flor Vandekerckhove⇲

P.S.: Diago Houthoff uit Nederland is dan weer een andere mening toegedaan. Onder ‘Vertel eens wat nieuws’ laat hij me op FB weten dat al wat hierboven staat algemeen bekend is als je een beetje geïnteresseerd bent in de bokssport. ‘Je hoeft alleen maar Wikipedia te openen met Jeffries vs Johnson en je kan het allemaal zo lezen.’ Dus snapt hij niet waarom dit nu op deze manier gepresenteerd wordt. Hem zou het niet verbazen als dit artikel met AI gegenereerd is. Ik weet niet of hij het daarbij op mijn stukje gemunt heeft dan wel op de bronnen waarnaar ik verwijs en die ik uitdrukkelijk vermeld. ‘Daarbij komt,’ zo besluit hij ‘dat er nog steeds wordt getwijfeld of London daadwerkelijk zelf ook aanwezig is geweest bij dit treffen.’ Zelf zou ik het niet weten en mocht ik het tóch weten, zou ik het geeneens durven zeggen, de toorn van Diago vrezend.

(°) Jeanne Campbell Reesman⇲. Jack London’s Racial Lives: A Critical Biography. Het boek ‘biedt de eerste volledige studie van ras in het leven en diverse werk van Jack London. Campbell Reesman beoordeelt Londons literaire artisticiteit tegen een standaard van raciale tolerantie.’ 424 pp. Uitg. The University of Georgia Press. 2009.