Rond het vuurtorenvuur

VERHALEN VERTEL JE thuis, in de kroeg, aan een tafel, in een kring, op plekken waar het ene woord het andere voortbrengt. Of aan het kinderbed vlak voor het slapengaan. Of rond het vuur, wanneer de kinderen al slapen. Bij uitbreiding deel je ze met al wie ervan genieten kan. Normaliter denkt niemand eraan om daar geld voor te vragen. Een verhaal is iets wat je schenkt.

Pervers wordt het als zo’n verhaal ‘geen markt’ heeft. Na de openingsalinea lijkt dit wel onzin. Helaas is dat de situatie waarin een schrijver — producent van verhalen — zich vandaag bevindt: verhalen moeten 'verkopen', 'marktwaarde hebben', ‘opbrengen’.

Ach, zeg je, de markteconomie bepaalt ons hele hebben & houden, en dus ook onze verhalen, daar valt niet aan te tornen. Maar je zal het ook met me eens zijn als ik zeg dat je het toch wel kunt proberen. 
Dat is wat De Laatste Vuurtorenwachter in De Weggeefwinkel⇲ doet. Daar liggen de gratis boekjes te krijg die uitgeverij De Lachende Visch al sinds 1991 produceert. Daar werd nu een nieuw boek aan toegevoegd: 99 extreem korte verhalen (voor beginners en gevorderden). Het zijn verhalen die ik vertel terwijl we samen rond een vuurtorenvuur zitten. 

De Vlaamse dichteres Delphine Lecompte levert het voorwoord. Ze denkt er niet aan om me daar geld voor te vragen. Nu schenk ik jou dat boekje cadeau en denk ik er evenmin aan om je daar geld voor te vragen. Laat je e-maildres kennen aan florvandekerckhove@telenet.be⇲ en het gratis boekje wordt je per kerende toegestuurd.

Flor Vandekerckhove⇲