dinsdag 29 januari 2019

Schrijversverdriet, telkens in honderd woorden gevat (2)


Drabble — Een verhaal van honderd woorden, weerspiegelt uiteraard de werkelijkheid niet. Van een hoef die de smid uit een stuk ijzer maakt, zeg je daarna ook niet dat die hoef een spiegel van dat ijzer is. Al schrijvend heb je de werkelijkheid in een mal van honderd woorden gegoten en er al doende iets van gemaakt wat er eerst niet was. Daarom is een drabble ook zo interessant, het resultaat is altijd anders dan wat er eerst te zien was. Je hebt iets geschapen wat er nog niet was. (Godver, da’s wel scherp gezien, ik maak er misschien een drabble van.)

Absurdisme‘Ik verbaas me over het menselijk uithoudingsvermogen. Nu is het al 12 januari 1938. Onze situatie is nog veel slechter geworden, maar we slepen ons nog steeds voort. God, stuur ons zo snel mogelijk de dood.’ Het citaat komt uit het dagboek van de Russische absurdistische auteur Daniil Charms. Officieel heet het dat hij in 1942 in gevangenschap gestorven is. Hij heeft geen graf. Wikipedia leert me dat er een lied bestaat waarin men zingt dat Charms nog altijd door het land dwaalt om sigaretten te kopen, de winkels op zijn weg steeds gesloten vindt en dus verder moet trekken.

Forel’s Morgens vertrekt de forelvisser ter visvangst. Als aas heeft hij een sneetje brood mee: ‘Maar toen ik dichterbij kwam, merkte ik dat er iets niet klopte. De beek gedroeg zich niet normaal. Er was iets raars mee. Er was iets mis met de manier waarop zij zich bewoog.’ Wanneer hij nadert ziet hij dit: ‘De waterval was gewoon een witte houten trap die omhoogliep naar een huis tussen de bomen.’ Wat een ontgoocheling: ‘Het draaide erop uit dat ik mijn eigen forel werd en de snee brood zelf opat.’ Het personage heet, net als de boektitel, Forelvissen in Amerika.

Liefde — Emmanuel Carrère: ‘[I]k heb gedaan wat ik kon, met mijn talenten en mijn gebreken, ik heb heel erg mijn best gedaan, en dat is niet niks. Maar het belangrijkste, de liefde heb ik niet gekend. Ik ben bemind geweest, ja, maar ik heb niet weten te beminnen, of niet kunnen beminnen, dat komt op hetzelfde neer. Niemand heeft in het volste vertrouwen in mijn liefde kunnen rusten, en ik zal uiteindelijk ook in niemands liefde rusten. Dat is wat ik toen zou hebben gezegd (…) Maar daarna (…) heb ik jou gekozen, we hebben elkaar gekozen, en het is niet meer hetzelfde.’

 (°) Een drabble is altijd honderd woorden lang, niet 99, niet 101, exact honderd, titel niet inbegrepen. Een drabble is bijgevolg een extreem kort handpalmverhaal dat aan die strenge honderd woorden regel voldoet. (Flor Vandekerckhove)

Geen opmerkingen: