Wie lang leeft, wordt oud, er zit niets anders op. Heden word ik 72, nooit gedacht dat ik ’t zo ver ging brengen. Geen mijner voorvaderen heeft zolang geleefd, ik ben waarlijk de oudste man van mijn geslacht. Als een veldmaarschalk op zijn retour overschouw ik het achterliggende strijdperk en constateer dat niet alleen mijn haarlijn, maar ook de hormonen, mijn stoottroepen, zich terugtrekken, traag maar gestaag. Binnenkort rest alleen nog achterhoede. Ik neem de trein die me van het strijdtoneel wegvoert, de groene 72, en laat mijn ouwe zelf in ’t station achter. Op de trein bezing ik mijn nieuwe jaar. ’t Is een wreed gedicht, maar dat komt doordat 72 een wreed jaar is. En kijk daarna eens naar onderstaand filmpje, waarin ik het gedicht met prikkelende beelden lardeer, alsmede met een stemmig muziekje uit de tijd dat Richard Anthony voor charmezanger leerde. En nu: op naar de 80! (Flor Vandekerckhove)
gratis
de trein waarop ik zit en die de groene 72 heet
rijdt weg en laat mij achter in de stad
waar minnaressen wonen die niet kunnen minnen
en dichteressen die niet kunnen dichten
en ik kijk door ’t raampje van de trein
die me achterlaat
en zie hen achter mij staan zwaaien
en zwááien dat ze doen
en zwaaien doe ik ook
naar mezelf die achterblijft
en naar al die minnaressen die niet kunnen dichten
en al die dichteressen die niet kunnen minnen
en omdat ik mijn ouwe zelf niet meeneem
is mijn reis met de groene 72 volledig gratis
De 72 op youtube
5 opmerkingen:
Gelukkige verjaardag!
Jarig op een palingdroomgetal, hoe toepasselijk. Proficiat!
@ Fabio: palingdroomgetal? Pardon?
mooi filmke bij de teksten..
Wat dichterlijke vrijheid, 12022021 = palindroomgetal. Alleen realiseer ik me nu dat de visserij in Oostende waarschijnlijk weinig met paling van doen heeft.
Een reactie posten