 |
Intussen weet ik, dank zij een behulpzame Westkerkenaar, meer over de foto: het bevlagde huis, achter de familie, op de Gistelse Steenweg in Westkerke is café Halve Maan, nu nr 13. |
Dit verhaal start in Westkerke, polderdorp waar mijn vader ouderlijk vandaan stamt. Hij heeft er tantes wonen. Er wordt een foto gemaakt: 28 februari 1948. Ik zie vlaggen en er loopt volk op straat, er is iets te doen. Zelf word ik pas een jaar later geboren. De man links, Marcel, wordt mijn vader; diens verloofde, de Gentse Henriette De Clercq (met pijl) mijn moeder; tegen Robert Vansieleghem zal ik nonkel zeggen; Jenny Vandekerckhove is een tante; Laura Cardon is vaders nicht; Erna Vandekerckhove is mijn jongste tante en de jongen met bril, rechts, is wellicht Fernand, Roberts jongere broer.
Vader is oudste zoon van de ondernemende Zoë Van Lyssebettens↗︎, die het vertrouwde polderdorp tegen 't einde van de jaren twintig achter zich laat om aan de kust groente & fruit te slijten. Haar zoon erft haar ondernemingszin en samen met de Gentse Henriette zal hij in Bredene-aan-zee een poelierswinkel↗︎ uitbaten.
Henriette haalt een streepje Gentse volkscultuur binnen in het anders door en door West-Vlaamse huis. Elke zondagmorgen luistert het jonge gezin op de radio naar (In) de Peperbus. De jingle kan ik vandaag nog nazingen: Santé santé santé, geef ons nog een tournéé, voor mij en nonkel Miele en voor gans ’t café↗︎. Het programma bestaat uit moppen die Romain Deconinck↗︎ in een smakelijk Gents vertelt. Ik probeer er een jaar op te kleven en stoot in het Gentse instituut voor Sociale Geschiedenis AMSAB op Romains Peperbusmoppen uit 1954↗︎, sommige zelfs handgeschreven.
1954! Ik zie ons weer verenigd, vader, moeder, ik. We hebben een koude winter achter de rug, er werd zelfs een elfstedentocht geschaatst. ’t Is te vroeg in ’t jaar om al toeristen te bedienen. We zitten gedrieën rond de radio. In De Peperbus vertelt Romain Deconinck↗︎ een mop. Moeder glundert, vader snuift, ik leer een woordje Gents.
Flor Vandekerckhove↗︎
Vader is oudste zoon van de ondernemende Zoë Van Lyssebettens↗︎, die het vertrouwde polderdorp tegen 't einde van de jaren twintig achter zich laat om aan de kust groente & fruit te slijten. Haar zoon erft haar ondernemingszin en samen met de Gentse Henriette zal hij in Bredene-aan-zee een poelierswinkel↗︎ uitbaten.
Henriette haalt een streepje Gentse volkscultuur binnen in het anders door en door West-Vlaamse huis. Elke zondagmorgen luistert het jonge gezin op de radio naar (In) de Peperbus. De jingle kan ik vandaag nog nazingen: Santé santé santé, geef ons nog een tournéé, voor mij en nonkel Miele en voor gans ’t café↗︎. Het programma bestaat uit moppen die Romain Deconinck↗︎ in een smakelijk Gents vertelt. Ik probeer er een jaar op te kleven en stoot in het Gentse instituut voor Sociale Geschiedenis AMSAB op Romains Peperbusmoppen uit 1954↗︎, sommige zelfs handgeschreven.
1954! Ik zie ons weer verenigd, vader, moeder, ik. We hebben een koude winter achter de rug, er werd zelfs een elfstedentocht geschaatst. ’t Is te vroeg in ’t jaar om al toeristen te bedienen. We zitten gedrieën rond de radio. In De Peperbus vertelt Romain Deconinck↗︎ een mop. Moeder glundert, vader snuift, ik leer een woordje Gents.
Flor Vandekerckhove↗︎
Twee eerdere posten over deze queeste vind je hier↗︎ en daar↗︎. En verder kom ik ongetwijfeld nog terug op Romain Deconinck, bladerend in enkele Gentse boeken van Eric Bauwens, zoals Freek Neirynck. Levensverhaal van een rebelse artistieke duizendpoot, 168 pagina’s, 65 illustraties, prijs 25 euro. ISBN 978 94 929 4487 0. te koop in de boekhandel, bij de auteur of via www.skribis.be. En ook in Lène. Hélène Maréchal: tussen toneel en liefdadigheid, Skribis-Mirto Print, 2019, paperback, ISBN 978 94 2944 47 4, 88 Blz, 100 illustraties, prijs: 20 euro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten