zondag 27 augustus 2023

‘One small step for man, one giant leap for mankind’


Vandaag wordt Lena 20. Wat herinner ik me van ’t jaar waarin ikzelf 20 werd? Niet veel. In mijn lijstje met ‘mooiste films’ zie ik Ådalen 31 staan en Kes, twee films die in 1969 gemaakt worden, maar die ik pas later te zien krijg, dat telt dus niet mee. 
Wat iederéén zich uit dat jaar herinnert is ‘De Maanlanding’. Wat een gebeurtenis! In de zomer van 1969 zet een mens voor ’t eerst voet op de maan. Letterlijk du jamais vu! In mijn herinnering geschiedt dat vroeg in de ochtend, bij ’t afsluiten van een mooie zomernacht. De gebeurtenis is op de televisie te zien, heel veel mensen blijven ervoor wakker of staan extra vroeg op, wie wil nu zoiets missen? Wel, de man die later Lena’s grootvader wordt bijvoorbeeld. Hij is tijdens die nacht met makkers op stap; liever dan een tv op te zoeken, gaat hij met hen op ’t strand naar de dageraad kijken. 
Doordat ik ’t niet op tv gezien heb, weet ik niet zeker of de eerste mens op de maan man of vrouw was. Dat komt ook doordat gender in die tijd niet zo’n item was, de Amerikanen zeiden ‘man’ tegen iedereen en de mensheid was voor hen ‘mankind’. Andere tijden hé.

[Twee jaar geleden, op 27 augustus, ging een traditie van start. Op die dag begon ik iets wat ik heel mijn leven wil volhouden. Ik nam me toen voor om jaarlijks, op die dag, een stukje voor mijn kleindochter Lena te posten, een verjaardagscadeau. Het aanvangsstukje, in 2021, heette Het licht zien. In 2022, toen Lena negentien werd, keerde ik terug naar het jaar 1968, jaar waarin ikzelf 19 werd. Ik leerde haar een merkwaardig lied uit dat jaar kennen: Monja!, een ferme culturele verrijking die ze anders gemist zou hebben.]

Geen opmerkingen: