Dit is wat ik — hier↗︎ — van Franz Wright leer: poëzie vertalen is de beste manier om goed te leren dichten. Wright zegt dat zo: ‘(…) Vertalen komt het dichtst in de buurt van zoiets als het uiteenhalen van een klein horloge (…) en het weer in elkaar steken om erachter te komen hoe het is gemaakt. Een betere manier kan ik me niet voorstellen voor iemand die probeert te achterhalen waar we het over hebben: een gedicht (…)’
In 2015 vertaalde ik al een gedicht van Mark Strand, The end↗︎. Vandaag voeg ik daar nog eentje aan toe. The end is een gedicht in afbrekende lijnen, The Everyday Enchantment of Music is een prozagedicht. Beide staan in Strands Collected poems. (Albert A. Knopf, New York. 2016. 544 pp.) En zoals steeds: ik aanvaard dankbaar suggesties om de vertaling te verbeteren. (Flor Vandekerckhove↗︎)
In 2015 vertaalde ik al een gedicht van Mark Strand, The end↗︎. Vandaag voeg ik daar nog eentje aan toe. The end is een gedicht in afbrekende lijnen, The Everyday Enchantment of Music is een prozagedicht. Beide staan in Strands Collected poems. (Albert A. Knopf, New York. 2016. 544 pp.) En zoals steeds: ik aanvaard dankbaar suggesties om de vertaling te verbeteren. (Flor Vandekerckhove↗︎)
1 opmerking:
Door mijn zwakke kennis van het Engels en poëzie in het algemeen heeft uw vertaling me op weg geholpen om de sfeer van het originele te proeven.
Drie keer gelezen en ervan genoten.
Dank
Een reactie posten