GE WEET dat ik een soixantehuitard⇲ ben. Daardoor komt het ook dat ik ooit chlamydia⇲ opgelopen heb. Wanneer dat juist gebeurd is, weet ik niet, maar ik liet zelden een kans passeren. Ik weet ervan doordat een minnares plotsklaps ook chlamydia had, ik kende de naam niet eens: chlamydia. Ze verweet me dat ze nooit meer zwanger kon worden, wat mij goed uitkwam. Ge ziet, ik ben eerlijk, ook als daaruit blijkt dat ik een verwerpelijke mannemens⇲ ben.
Nu, zoveel jaar later, lees ik in de krant dat chlamydia niet zo erg is. In ’t UZ zeggen ze: ‘Mogelijk word je zelfs minder vatbaar voor een nieuwe infectie als je lichaam de bacterie zelf, zonder antibiotica, heeft bestreden.’ En: ‘Vrouwen met chlamydia zagen hun kansen om zwanger te worden niet verkleinen, al moesten ze er gemiddeld langer op wachten.’ Goed nieuws, al zijn de feiten wat mij betreft al lang verjaard.
Daarna lees ik in de krant wat Paul Magnette⇲ over de Franstalige liberalen schrijft: ‘Het is een strategie, ze hebben geen scrupules. Ze trekken de kaart van ongecompliceerd rechts, ze vallen werklozen aan, ze vertellen om het even wat over vreemdelingen, ze lanceren hun thema’s en ze winnen.’ Dat komt goed overeen met wat barones Mia Doornaert⇲ eerder al geschreven had: Waalse liberalen winnen omdat ze onverbloemd rechts zijn, Vlaamse liberalen verliezen doordat ze soixantehuitards achternalopen. Ik dacht toen meteen: Oh Mia, gij kalle⇲! ’t Verschil is dat 't parlement hier al overloopt van ongecompliceerd rechts, terwijl het in Wallonië politiek ondervertegenwoordigd was, wat Paul Magnette nu bevestigt: ‘Er is amper nog een extreem rechts aanbod in Franstalig België. De MR heeft die ruimte ingenomen. De MR heeft haar score van bijna 30 procent te danken aan de 100.000 stemmen van mensen die voorheen stemden op extreemrechtse partijen.’ En hij besluit met een vraag: ‘Maar als je op die manier wint, hoe ga je dan regeren?’
Daarna lees ik in de krant wat Paul Magnette⇲ over de Franstalige liberalen schrijft: ‘Het is een strategie, ze hebben geen scrupules. Ze trekken de kaart van ongecompliceerd rechts, ze vallen werklozen aan, ze vertellen om het even wat over vreemdelingen, ze lanceren hun thema’s en ze winnen.’ Dat komt goed overeen met wat barones Mia Doornaert⇲ eerder al geschreven had: Waalse liberalen winnen omdat ze onverbloemd rechts zijn, Vlaamse liberalen verliezen doordat ze soixantehuitards achternalopen. Ik dacht toen meteen: Oh Mia, gij kalle⇲! ’t Verschil is dat 't parlement hier al overloopt van ongecompliceerd rechts, terwijl het in Wallonië politiek ondervertegenwoordigd was, wat Paul Magnette nu bevestigt: ‘Er is amper nog een extreem rechts aanbod in Franstalig België. De MR heeft die ruimte ingenomen. De MR heeft haar score van bijna 30 procent te danken aan de 100.000 stemmen van mensen die voorheen stemden op extreemrechtse partijen.’ En hij besluit met een vraag: ‘Maar als je op die manier wint, hoe ga je dan regeren?’
Die vraag hoef ik gelukkig niet te beantwoorden, naar mij luistert toch niemand, ik ga wandelen. Rebecca Solnit⇲ zegt daarover: ’Idealiter is wandelen een toestand waarin geest, lichaam en wereld op één lijn liggen, alsof het drie personages zijn die een gesprek met elkaar aanknopen, drie noten die opeens een akkoord vormen. Wandelen laat ons toe om zowel in ons lichaam als in de wereld te zijn zonder ons daar druk over te moeten maken.’
Flor Vandekerckhove⇲
Flor Vandekerckhove⇲
Geen opmerkingen:
Een reactie posten