Baelskaai 12, vroeger en nu

(Het geel ingekleurde stukje op de foto bovenaan rechts toont ongeveer de plek waar de jonge nettenbreisters destijds aan 't werk waren. Meer over de foto's in deze combinatie lees je in onderstaande tekst.)

ER VALT VEEL over de Oostendse Oosteroever te vertellen, veel over vroeger en veel over nu. Dat geldt ook voor De Laatste Vuurtorenwachter die vandaag, trots als een gieter, al ‘t twaalfde stukje over dat gebied post, wat me zo’n beetje tot de chroniqueur van de wijk maakt. Onderaan plaats ik een lijstje dat je naar voorgaande stukjes leidt, maar eerst heb ik het over het imposante bouwwerk op de hoek van Baelskaai en Fortstraat.
De nieuwbouw op Baelskaai 12 zette meteen de toon, het was niet alleen het eerste gebouw dat van de indringende vernieuwing getuigde, het zou ook de spectaculairste doening van de wijk blijven: de toch wel merkwaardige bouwstijl, appartementen met een vanaf de straat zichtbaar zwembad, de prijs van die appartementen… Het sprak evengoed tot de verbeelding van toekomstige eigenaars, als het wrevel opwekte bij sommigen die daar voorheen een bete broods verdiend hadden, soms van vader op zoon en van moeder op dochter. 

Hoe ik daar zelf tegenover sta? In Het Visserijblad⇲ liet ik voor- en tegenstanders van de geplande wijkvernieuwing aan het woord, zelf heb ik er graag gewerkt en gewoond, maar ik voel geen wrevel. Integendeel, ik wandel er graag, schrijf er ook graag over.

’t Is uiteraard ook waar dat de wijkhernieuwing veel herkenningspunten wegveegt. Waar nu dat iconische bouwwerk staat, klopte eertijds het hart van de onderneming die in de volksmond Crops⇲ heette, De merknaam Crop’s van visverwerker Decrop werd alom bekend, maar ook wie op/aan de schepen van de NV Motorvisserij werkte, deed dat voor Crops. Ostend Stores & Rope Works was al sinds 1922 in handen van de familie en ook daar, op de Reederijkaai (later werd dat de Baelskaai), werkte men voor Crops. Honderden Oostendenaars, misschien wel duizenden, hebben voor Decrop gewerkt. En niet alleen mannen, zoals uit een anekdote blijkt: in Het Visserijblad plaatste ik al eens een foto uit de archiefdoos van het blad. Zoals deze in hoofding, uit 1950-51. Daarop zie je twee twee jonge nettenbreisters aan 't werk in het atelier van Ostend Stores & Rope Works (Later Multinet, een onderneming van Decrop). Christophe Vandekerckhove (geen familie) stuurde me daarop een briefje: 

‘De rechter jongedame is m’n ma, Gabrielle Blondé [†2020, zie inzet, mijn noot]. Ik heb haar de foto getoond en volgens haar was ze toen 17 à 18 jaar. Ze was alleszins heel tevreden met de foto, helaas herinnert ze zich niet wie de vriendin is die naast haar zit. Wel herinnert ze zich dat het zeer zwaar werk was en dat haar handen er danig onder te lijden hadden.'

Flor Vandekerckhove⇲

Het personage dat daar op de hoek van Baelskaai en Forstraat, naast de Porche, met zijn hoed zwaait, ben ik, mijn fiets staat iets verder. 

Andere posts over dit gebied vind je in Juwelen op de Baelskaai, vroeger en nu⇲, Op de oosteroever zijn de zeden niet veranderd⇲, Mijn tijd op de Oosteroever⇲,  Oud en nieuw⇲, Avontuurlijk kaaileven op de Oosteroever⇲, Heim en de consul, kleurrijke figuren van de Baelskaai⇲, One Baelskaai, waar persgeschiedenis geschreven werd⇲, De vuurtorenwatcher⇲, Herinneringen aan de toen nog (Oude) Vuurtorenwijk⇲, Heisa omwille van een lichtstraal⇲,  Ziet u daar de torenvalk nog vliegen?⇲…