Sinds ik met
pensioen ben, bekommer ik me, eerlijk gezegd, niet veel meer om het gebeuren. Veel van mijn oud-kameraden zijn daar een beetje pissig om: pas de repos pour les révolutionnaires! Ook dat trek ik me niet aan. Wat niet belet dat ik met trots naar het activisme van die oud-kameraden kijk.
Mijn hart slaat een slag over als ik zie dat Ida actief is in BOEH (Baas Op
Eigen Hoofd), een vereniging die de mening toegedaan is dat de Antwerpse moslima’s zelf wel bepalen wat ze al dan niet op hun hoofd zetten. Dat hart wordt
met trots vervuld wanneer ik Dirk tussen de oude metallo’s zie optrekken. Of Rik
tussen zijn melkboeren. Ik zet het geluid een beetje harder als ik Tijs de bioboeren
hoor verdedigen. Ik spring uit mijn luie zetel op wanneer ik zie dat Raf uit
een parlement buitengezet wordt omdat hij daar — in zijn onderbroek! — protesteert
tegen een handelsverdrag.
En nu is er veel te doen omtrent een handelsakkoord dat Europa met Canada wil
afsluiten, het CETA. De Walen blokkeren dat spel. Dat lokt aan onze kant van de taalgrens de gewone hatelijke
commentaren uit. Maar, zo hoor ik
nieuwsanker Annelies Van Herck hier zeggen, er
komt ook protest uit Vlaanderen, meer bepaald uit Geraardsbergen. Vervolgens
zie ik hoe opgeklede bakkers mattentaarten uitdelen. De folklore wordt opengebroken
door een mij welbekende stem: ‘De voedingsindustrie wordt gecontroleerd door vijf multinationals…’
Op het scherm verschijnt het fel behaarde hoofd van Filip De Bodt die eist dat
het verdrag heronderhandeld wordt. Sommigen zeggen dat hij mattentaartgewijze
van een muis een olifant maakt. Dat is onjuist. Wat hij doet is dit: met zo’n muis valt hij de
olifant frontaal aan! Iets waarvan Filip zijn specialiteit maakt.
Ook toen ik nog
Het Visserijblad uitgaf heeft hij zoiets klaargespeeld. Ook op de visserskaaien
is hij toen zijn immense dadendrang komen bo(d)tvieren. Aan de kust zijn er
veel die zich de succesrijke campagne herinneren die hij met Climaxi tegen de
oneerlijke concurrentie in de visindustrie organiseert.
Het
Visserijblad heeft in 2013, met mijn pensionering, opgehouden als maandblad te bestaan. Maar
Filip produceert nog jaarlijks een speciaal nummer. Wie
wil weten wat hij daarin aanklaagt, stuurt een mailtje naar filip@climaxi.be.
Verse vis en
mattentaart: één front!
Flor
Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten