In 2018 verscheen het verzamelde werk van Robert Bly. Eindelijk, zegt de NY Times Sunday Book Review. Verder is de krant van mening dat Bly een legende van de
hedendaagse poëzie is. Die mens wil ik kennen, of toch zijn poëzie, en ik kies daarvoor een gedicht uit
een bundel van 1967. Ik proef er de opstandige sfeer van die dagen in, een
sfeer die toen inderdaad ook door een keur van kunstenaars en schrijvers
uitgedragen werd. Bly doet het op zijn eigen manier. Nuchter noteert hij de tegenstellingen
in de Amerikaanse maatschappij.
The
Great Society is de naam die de toenmalige Amerikaanse
president Lyndon Johnson aan zijn programma van armoedebestrijding geeft — Daarom
heb ik Great Society in de titel van
het gedicht niet vertaald. Dat Robert Bly zijn gedicht een titel geeft die het programma van
Johnson dekt, wil niet zeggen dat de dichter daar zijn hoop op vestigt. Integendeel,
hij toont ons het leven in de vermeende Amerikaanse Great Society zoals het is.
Wat we in het gedicht te zien krijgen is een even ongelijke als tomeloze
maatschappij die de kiemen van de klimaatcrisis in zich draagt. We zijn inmiddels een halve eeuw verder, en kijk wat dit artikel zegt: ‘Lawns
are the n°1 irrigated “crop” in America. They need to die: dat
staat hier.
Flor Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten