Nachtelijke geluiden, voorafgaand aan kerst

Mijn buurt in Bredene.

Geluiden — VROEGER, niet eens langgeleden, hoorde ik bij nachte, en dwars door de muren van mijn woonst, de koekoek van de buren en binnenshuis was er, in de stilte van de nacht, het vertrouwde tikken van de klok met wijzers die op half acht bleven staan, omdat ik er toch nooit naar keek. Nu hoor ik geen koekoek meer en evenmin het tikken van de klok. Wel is er een buurvrouw die droog hoestend voor haar open raam in weer en wind haar honderd sigaretten rookt en binnenshuis luister ik met gestaag toenemende vrees naar ‘t gerochel van mijn sputterende darmen. (Flor Vandekerckhove⇲)

Geluiden is een drabble, Engels woord dat Google vertaalt als krabbel, maar dat als literaire term geen Nederlands equivalent heeft. Ook in Duitsland, Frankrijk en Spanje zegt men drabble. Het is de bende achter Monty Python die het woord voor ’t eerst in de literatuur brengt. Een drabble is altijd honderd woorden lang, niet 99, niet 101, exact honderd, titel niet inbegrepen. Een drabble is bijgevolg een extreem kort handpalmverhaal dat aan die strenge regel voldoet. In 2019 publiceerde ik een boekje met 99 dergelijke drabbles. Zoals alle e-boekjes van uitgeverij De Lachende Visch worden ook die ’99 extreem korte verhalen' buiten de markt verdeeld, gratis. Schrijf naar liefkemores@telenet.be, zeg ’99’ en de meiden van De Weggeefwinkel verpakken het meteen, zodat het als de weerlicht in uw inbox valt.