Ik wil u iemand voorstellen

Christine Pire en Edwin Wets in Femme Fatale Revisited. Inzet: de cartoon die deze post op gang trok. 

EEN TERUGGETROKKEN leven heeft voordelen die ik enthousiast omarm, er zijn ook ferme nadelen. De afstand tot de wereld vergroot en op den duur weet je niet meer wat zich daar afspeelt. Zoals ook nu weer. Christine Pire stuurt me een cartoon, een kerstkaartje, ingekleurde tekening, waarop ik haar meteen herken en ook Edwin Wets, haar tegenspeler in Femme Fatale Revisited (FFR). 
‘Wie heeft die cartoon gemaakt?’ vraag ik Christine. 
‘Edwin Wets natuurlijk,’ antwoordt ze.
‘Zo,’ zeg ik, ’is die mens een cartoonist?’
‘Bwaah neen,’ zegt Christine, ‘ik zou eerder zeggen, een rocker.’
Waardoor ik me realiseer dat ik waarlijk niets over die mens afweet, iemand die een hoofdrol speelt in een stuk dat ik geschreven heb, mijn beste toneelwerk ooit trouwens. 
‘Heb jij die cartoon gemaakt?’ vraag ik Wets. 
‘Neen,’ zegt hij, ‘dat heeft ChatGPT gedaan.’
‘Ben je een rocker?’ vraag ik.
‘Rocker? Ik ben zanger bij rockband Moby Dickhead die vorig jaar heropgestart werd.’  Al wat Edwin Wets zegt is nieuw voor mij: ‘Ik speelde voor het eerst toneel in 1990. De rol van nar in FFR was voor mij de meest voldoening gevende ooit. Zang, beweging, emotie, humor en een stevige portie gekheid… Het kwam allemaal samen. Christine is een echte kracht op en naast het podium, door met haar te spelen werd ik beter. De tekst zat ook sterk in elkaar.’
‘Ja’, zeg ik, gespeend van nederigheid, ‘dat laatste is zeker waar.’

Weer naar Christine. ‘Dat is nogal een kerel zeg, die Edwin Wets.’
‘Ge hebt geen idee,’ antwoordt ze, ‘Hij is een getalenteerd zanger/acteur. Hij was niet vertrouwd met het Franse chanson, maar vond meteen de tweede stem in onze samenzang in FFR. Hij was trouwens erg ontroerd toen we de laatste keer FFR brachten. Volgend jaar in mei spelen we weer samen in een regie van Rik Vanovenberghe: Het Bezoek van de Dame, van Friederich Dürenmatt.’ 
Moe van zoveel digitaal, sociaal contact trek ik me terug in mijn vuurtoren, blij dat ik weer een steentje verlegd heb in mijn nauwelijks gelezen oeuvre. (Ik voel dat ik nog iets aan die slotzin moet doen.)
Flor Vandekerckhove⇲

Femme Fatale Revisited werd in cultuurcentrum De Grote Post opgevoerd (29, 30, 31 mei, 1 juni) met Christine Pire als gepassioneerde femme fatale, Edwin Wets als dolgedraaide nar en Ron Vanderstraeten als reporter ter plaatse. Jean-Marie Missiaen was machinist. Er was ook een bus vol schone vrouwen. Regie: Christine Pire.

De theatertekst Femme fatale revisited werd uitgegeven door De Lachende Visch, als creative commons. Die tekst mag voor niet-commerciële doelen vrij gebruikt worden als de naam van de auteur vernoemd wordt. Het e-boekje (56 pp, pdf) is gratis beschikbaar voor wie erom vraagt. Wie het per kerende in de mailbox wil vinden, mailt sofort naar liefkemores@telenet.be⇲.