 |
Uitdrijving uit het paradijs (detail), van Maso di San Giovanni Masaccio, 1401–1428. Brancacci kapel, Santa Maria del Carmine, Firenze, Italië. |
Hopend dat hun besmetting nog niet publiek gemaakt werd,
sluiten ze zich zo onopvallend mogelijk bij het leven aan.
Iemand roept, wijzend:
‘Twee besmetten! Kijk, ze stralen besmetting uit!'
Iedereen kijkt.
Rond hen verzamelt zich een vijandige groep
die de anderhalve meter afstand nauwgezet respecteert.
De twee wachten de gebeurtenissen niet af
en slaan een doodlopend straatje in.
Rond hen gaan de rolluiken naar beneden.
Tegen een gevel leunend proberen ze vruchteloos op adem te komen.
Vanaf de hoek kijkt men toe hoe ze neerzijgen,
hij, zij.
Waarna de beweging weer op gang komt en het leven verdergaat.
Zonder hen.
Flor Vandekerckhove
[Dit is een bewerking van een verhaal dat ik eerder al geschreven heb, onder de titel ‘Wie niet volgt is gezien’. Ik heb er een drabble van gemaakt, een handpalmverhaal van exact honderd woorden. Daarna heb ik het even verkeerdelijk prozagedicht genoemd, vooral omdat ik met de bladschikking beginnen spelen ben, waardoor het verhaal zich verwijdert van de manier waarop proza normaliter gepresenteerd wordt. Tijdens de herwerking veranderde ook de inhoud. Het besmette individu is inmiddels een koppel geworden, geïnspireerd door Uitdrijving uit het Paradijs, schilderij van Maso di San Giovanni Masaccio.]
[Misschien moet ik het spel verder doortrekken, bijvoorbeeld door alle leestekens te verwijderen, en alle hoofdletters eveneens. Wat denk je? Ik heb hetzelfde experiment al eerder uitgevoerd met Vrijheid, Het schurend scharniertje en O sole mio. Ook daar staan de twee vormen onder elkaar.]
hopend dat hun besmetting nog niet publiek gemaakt werd
sluiten ze zich zo onopvallend mogelijk bij het leven aan
iemand roept wijzend
twee besmetten en ze stralen besmetting uit
iedereen kijkt
rond hen verzamelt zich een vijandige groep
die de anderhalve meter afstand nauwgezet respecteert
de twee wachten de gebeurtenissen niet af
en slaan een doodlopend straatje in
rond hen gaan de rolluiken naar beneden
tegen een gevel leunend proberen ze vruchteloos op adem te komen
vanaf de hoek kijkt men toe hoe ze neerzijgen
hij zij
waarna de beweging weer op gang komt en het leven verdergaat
zonder hen
‘Besmet’ op youtube !
Verlucht met bijbelse taferelen.
3 opmerkingen:
Mooi. Ik zou in het derde vers 'naar hen' achterwege laten.
Dank je. Ook voor de tip. Heb ik inmiddels gedaan. En toch de 100 woorden regel aangehouden.
Flor,
ik heb er eens de definitie van opgezocht
Een prozagedicht is een korte prozatekst, die verschilt van het gewone proza, doordat hij verscheidene eigenschappen bevat die vaak voorkomen in poëtische taal. Zo kan het prozagedicht worden gekenmerkt door gebalde zeggingskracht, expressieve ritmiek, binnenrijm, alliteratie en assonantie.
Het genre is een dankbare uitdrukkingsvorm geweest voor dichters die zich beperkt voelden door een te strakke poëtische codering.
Volgens deze definitie doen leestekens al of niet er niet toe
groetjes,
Alfons
Een reactie posten