 |
Links Helen Mirren en Jim Broadbent, hoofdrolspelers in The Duke, hier geportretteerd rond het gestolen schilderij. Rechts Mario Roymans tijdens zijn proces.
De filmkomedie The Duke brengt het verhaal van een schilderijendiefstal. De titel verwijst naar dat schilderij, portret van The Duke of Wellington, en die diefstal gebeurt waarlijk in 1961. Er is geen winstbejag in ’t spel, de dief eist van de regering dat ouderen van televisietaks vrijgesteld worden. Meer over de film staat hier↗︎, wie wil weten hoe waarheidsgetrouw de film is, kan daar↗︎ terecht. Ik maak me er een beetje gemakkelijk vanaf omdat ik eigenlijk iets wil zeggen over een soortgelijke diefstal die alhier plaatsvond. En waaraan ik bij ’t bekijken van die film heel de tijd moet denken.
Iemand die zich Tijl van Limburg noemt, maar eigenlijk Mario Roymans heet, steelt in 1971 De liefdesbrief↗︎ van Vermeer. Hij eist 200 miljoen frank (5 miljoen euro) losgeld, niet voor zichzelf, maar voor de vluchtelingen van Oost-Pakistan. De jongeman is daarbij beïnvloed door The concert for Bangladesh↗︎, een, zo mogen we inmiddels wel stellen, historisch evenement van Beatle George Harrison. Die wil zodoende fondsen werven voor een bevolking getroffen door de combinatie van burgeroorlog en cycloon, waarbij vele honderdduizenden het leven laten. Tijl van Limburg wil ook iets doen.
Het schilderij wordt weergevonden, de dief geklist, de straf uitgezeten. Mario Roymans↗︎ sterft op jonge leeftijd, een tragisch leven wordt afgerond. Toch wordt Roymans niet vergeten. Hij heeft het hart van Stijn Meuris en Sue Somers geraakt. Dat koppel maakt in 2010 de documentaire Tijl van Limburg, een wilde weldoener↗︎, in 2011 brengt Sue Somers er een boek over uit: Mario. Het verhaal van Tijl van Limburg. De dief van ‘De liefdesbrief’↗︎. Nog in 2016, 45 jaar na de feiten, vindt men een brief op zijn graf: ‘Mario Roymans, u bent een held voor Bangladesh’↗︎.
Flor Vandekerckhove↗︎
Iemand die zich Tijl van Limburg noemt, maar eigenlijk Mario Roymans heet, steelt in 1971 De liefdesbrief↗︎ van Vermeer. Hij eist 200 miljoen frank (5 miljoen euro) losgeld, niet voor zichzelf, maar voor de vluchtelingen van Oost-Pakistan. De jongeman is daarbij beïnvloed door The concert for Bangladesh↗︎, een, zo mogen we inmiddels wel stellen, historisch evenement van Beatle George Harrison. Die wil zodoende fondsen werven voor een bevolking getroffen door de combinatie van burgeroorlog en cycloon, waarbij vele honderdduizenden het leven laten. Tijl van Limburg wil ook iets doen.
Het schilderij wordt weergevonden, de dief geklist, de straf uitgezeten. Mario Roymans↗︎ sterft op jonge leeftijd, een tragisch leven wordt afgerond. Toch wordt Roymans niet vergeten. Hij heeft het hart van Stijn Meuris en Sue Somers geraakt. Dat koppel maakt in 2010 de documentaire Tijl van Limburg, een wilde weldoener↗︎, in 2011 brengt Sue Somers er een boek over uit: Mario. Het verhaal van Tijl van Limburg. De dief van ‘De liefdesbrief’↗︎. Nog in 2016, 45 jaar na de feiten, vindt men een brief op zijn graf: ‘Mario Roymans, u bent een held voor Bangladesh’↗︎.
Flor Vandekerckhove↗︎
Sinds kort is er op Facebook een pagina Flor in spoken word. Hij dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen beter kenbaar te maken. Wie op Facebook zit, klikt hier↗︎.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten