dinsdag 5 juli 2022

Drie geïnspireerd door oude, maar dan echt heel oude liedjes

Van links naar rechts. Mario Lanza populariseert O sole mio, lied dat in 1899 geschreven wordt. 
I’m so lonesome I could cry van Hank Williams dateert van 1949. Penny Serenade van Guy Lombardo is van 1939.



’t Is niet dat er een plan aan voorafgaat, ’t is een constatering achteraf, maar het is wel zo dat mijn gedichten-verhalen graag in groepjes optrekken.: Zo heb ik er drie geïnspireerd door de cinema↗︎; drie geïnspireerd door het beenhouwersbedrijf↗︎; drie geïnspireerd door de Oostendse vissersgemeenschap↗︎ en eerder heb ik u ook al op Vijf gedichten over Bredene↗︎ gewezen. Vandaag voeg ik er nog een treintje aan toe: drie verhalen/gedichten geïnspireerd door echt oude liedjes, eentje van 1899, een van 1949 en nog een van 1939.

* O Sole Mio is een lied geschreven in 1899. Geïnspireerd door O Sole Mio van Mario Lanza schrijf ik in 2020 een verhaal in exact 100 woorden, het verhaal heeft dezelfde titel. Klik op www.youtube.com/watch?v=4pQrVhBCxqk↗︎

[247]


* De kwestie van de blauwe Cadillac (2020) leunt zwaar op ’t oeuvre van Hank Williams en meer bepaald op diens I’m So Lonesome I Could Cry uit 1949. Ook in het verhalend gedicht is er plaats voor de lonesome whippoorwill, luister en geniet intussen van de beeldtaal van Jo Clauwaert: www.youtube.com/watch?v=0foMery6G-I↗︎

[230]


* Van Guy Lombardo had ik nooit eerder gehoord, maar toen ik in 2021 toevallig op zijn
Penny Serenade uit 1939 stootte, dacht ik meteen: hier zit nog meer muziek in. Ik maakte er meteen een ‘provovers’ van. Voor ’t eerst gebruikte ik in dat filmpje ook Franse ondertitels. Serenade: www.youtube.com/watch?v=-yIEA22raEA↗︎

Sinds kort is er op Facebook een pagina Flor in spoken word. Hij dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen beter kenbaar te maken. Wie op Facebook zit, klikt hier↗︎.

Geen opmerkingen: