‘Roep’ is een van de 200 driezinnenverhalen die ik aan ’t schrijven ben, nauwelijks drie zinnen lang: opening, midden, slot, telkens één zin. Dit is nummer 85, nog 115 te gaan. Onderwerp is deze keer weer de spanning tussen het 'surrealisme pur sang' en het 'surrealisme light'↗︎ dat ik nastreef. Weer laat ik me inspireren door Bill Domonkos↗︎, meer bepaald door een van diens gif-kunstwerkjes dat zich in de categorie Fair Use op ’t internet bevindt en die ik in onderstaand Youtubefilmpje uitsluitend voor niet-commerciële doeleinden gebruik. In dat filmpje begeleid ik mezelf weer eens op de strumstick die ik voor de gelegenheid monsterlijk misvorm. Het ritme wordt aangegeven door drummer Mason van GarageBand. Je hoort ook enkele flarden Cuban Timba Bass.
115 — Roep — Ik volgde een roep. Nooit zullen we weten wie riep. Nooit zullen we weten of ik ter bestemming kwam. (Flor Vandekerckhove)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten