TELKENS NAT WEER me belet naar de vuurtoren te wandelen, hou ik me onledig in de schatkamer van ComicBook+. Deze keer blijf ik hangen bij De tastbare schaduw⇲, beeldroman uit 1947. Daaruit knip ik een hoop prentjes en herschik ze, tot wanneer een alzo ontstane combinatie me een nieuw verhaal laat zien: onderstaande strip. De methode is niet nieuw, ze is in vele varianten tot ons gekomen via dada⇲, surrealisten⇲, situationisten⇲, William Burroughs⇲ en ze wordt ook aanbevolen door hedendaagse dichters als Kenneth Goldsmith⇲ die stellen dat er geen nood is aan ‘nieuwe literatuur’, dat er uit de overdaad aan bestaand materiaal genoeg te putten valt, dat je 't alleen een beetje moet herschikken. Da’s dus ook wat ik hier ook doe.
’t Is al geen haar snijden⇲ is een Vlaamse uitdrukking die in tal van dialecten voor komt, zo ook in het West-Vlaams van mijn kinderjaren. Het gezegde kwam nu weer tot mij na een oproep die ik hierbij herhaal: wie zich oude, volkse gezegden uit de kindertijd herinnert, stuurt me die op: liefkemores@telenet.be⇲. Ik duik dan nog wel eens in ComicBook+ om er (on)gepaste beelden aan vast te haken. (Flor Vandekerckhove⇲)
’t Is al geen haar snijden⇲ is een Vlaamse uitdrukking die in tal van dialecten voor komt, zo ook in het West-Vlaams van mijn kinderjaren. Het gezegde kwam nu weer tot mij na een oproep die ik hierbij herhaal: wie zich oude, volkse gezegden uit de kindertijd herinnert, stuurt me die op: liefkemores@telenet.be⇲. Ik duik dan nog wel eens in ComicBook+ om er (on)gepaste beelden aan vast te haken. (Flor Vandekerckhove⇲)
%20WG.jpg)
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten