JP, ik mis je godverdomme

Rechts: JP Boentges volgens Benedicte Vandewattyne⇲. (Olie op doek, 30 x 30 cm. 2009.) Vandewattyne presenteert haar werk nu ook in eigen galerie, Witte Nonnenstraat 49 Oostende. Zondag 08/09 openingsreceptie om 19 uur. Anders elk WE open vanaf 14 uur.

WIE zich, zoals ik, vrijwillig, enthousiast zelfs, hoog in een vuurtoren terugtrekt, al is ’t een fictieve, en vanaf die hoogte op het gewoel neerkijkt, is een loner, iemand die liever alleen is, dat kan niet anders. ’t Is iets wat altijd al in me gezeten heeft, iets wat ik misschien wel geërfd heb, al is ’t ook waar dat het pas op late leeftijd tot volle wasdom is gekomen. Haast alle sociabiliteit is me nu vreemd geworden, mij zie je nooit meer op betogingen, feesten, openingen, lezingen, eerste communies, reünies, braderieën, orgieën, begrafenissen en andere koffietafels. 
Dat heeft voordelen, ik kan me concentreren op wat me interesseert, schrijven. ’t Heeft ook nadelen, zoals Russell Edson⇲ opmerkt: 'Helaas is poëzie nu een sociale club. Je moet niet alleen schrijven, je moet ook een sociaal wezen zijn. Het sociale deel is waarschijnlijk het belangrijkste. Wie als persoon prettig is, hoeft zelfs niet echt goed te schrijven om een schrijfcarrière te hebben.’ 
Loner en schrijver. Ik was bijgevolg blij verrast toen ik Stephen Elliott⇲ leerde kennen, veelzijdig kunstenaar, voortgesproten uit de DIY-filosofie⇲ van punk, schrijver die erin slaagt mijn/zijn identiteit in één zin te vatten: ‘that’s the urge to write, it’s like the urge to communicate and to be alone at the same time.’ Communiceren en graag alleen zijn, dat is ‘t helemaal!
Sinds je overlijden⇲, JP, valt het met dat communiceren nogal tegen. Meer dan iemand anders placht jij op De Laatste Vuurtorenwachter te reageren, en je deed het ver van dat infame FB, je wees me al eens op een obscure film die je ’s nachts bekeken had en die in mijn kraam kon passen, signaleerde een dichter⇲ die ik per se moest leren kennen, leidde me naar de Port of Amsterdam⇲ van Dave Van Ronk, trotskist-singer-songwriter⇲ waarin ik me aan 't verdiepen was… Alzo continueerden we een dialoog die in onze prille tienertijd begonnen was (remember bohemien Paul Verlaine⇲) en pas stopte toen je er in april voorgoed de brui aan gaf⇲.

JP, er is zoveel wat ik je nog had willen vragen, over de gang van Nick Cave⇲ 'van het bordeel naar de zondagsmis', bijvoorbeeld: ‘It was after doing this book that I started to go to church’); over m’n blijvende ergernis bij de bekering van Bob Dylan⇲ (‘I read the scriptures a lot, meditate and pray, light candles in church. I believe in damnation and salvation, as well as predestination. The Five Books of Moses, Pauline Epistles, Invocation of the Saints, all of it.’) en over het feit dat jij kerkelijk begraven bent, allemaal dingen die rockers blijkbaar doen maar die, gezien vanuit de R&R-attitude die Frank Vermang hier⇲ formuleert, voor mij moeilijk te begrijpen zijn.

Dus JP, ik had nog wel 1 en ander te vragen over de wereld van de rock ’n roll, die mij zo vreemd is en waarin jij zo goed thuis bent. Was. Bent geweest.

Flor Vandekerckhove⇲