donderdag 26 juli 2018

Surrealistisch verhaal


Ik hoorde een zoemend geluid. Omdat het me al rap duidelijk werd dat het gezoem me ‘t slapen zou beletten, zocht ik in de koelkast iets om te eten. Met een bordje vlees ging ik voor het kale raam zitten. In ‘t holst van de nacht keek ik uit over een lege straat. Onderwijl dacht ik na over wat ik precies wilde zeggen. Ik scherpte mijn geheugen, schrapte daaruit minstens een derde van de gebeurtenissen en concentreerde me op wat van belang was.
’s Morgens had ik mijn vriendschap met Orwell opgezegd, en daarmee de restanten van mijn sociale leven aan de wilgen gehangen. Terugkerend van die wilgen was ik langs een huis gepasseerd waaruit kreten opstegen. Eerst had ik die kreten genegeerd, maar doordat mijn gevoeligheid bloot lag, keerde ik op mijn schreden terug. Nog altijd werd er in dat huis geschreeuwd. Ik keek door de brievenbus en zag twee mensen die elkaar in de gang achternazaten. Ze bloedden hevig. Ik raapte al mijn moed samen en klopte op de deur. Een naakte vrouw deed open en overhandigde me een klein flesje met bloed. De tekenen logen niet: dit zou een surrealistisch verhaal worden.
Thuis zette ik het flesje op tafel en riep de kat. Als ik dit verhaal wilde waarmaken, moest ik eerst mijn inktpotje prepareren. Ik haalde de vleesschaar uit de schuif en begon stukjes uit de kattenpootjes te knippen, er goed over wakend dat de vier poten gelijk ingekort werden, zodat het beest niet mankend door ’t leven zou gaan. Terwijl ik zo bezig was hoorde ik weer dat hinderlijke zoemen. Pas nadat ik de stukjes kattenpoot, samen met het bloed uit het flesje, in mijn inktpot geroerd had, kon ik het gerucht thuiswijzen. Het kwam van de lamp. Ik greep naar het boek dat door die lamp beschenen werd en las daarin het schrijfadvies van Hilary Mantel: 
‘Denk aan Orwell, die goed proza met een kaal raam vergeleek. Concentreer je op het scherpen van je geheugen en leg je gevoeligheid bloot. Schrap minstens een derde van elke pagina die je schrijft. Probeer geen uitzinnige opsmuk in je zinnen te persen. Denk goed na wat je precies wilt zeggen. Zet het zo krachtig en direct mogelijk op papier. Eet vlees. Drink bloed. Hang je sociale leven aan de wilgen en denk maar niet dat je vriendschappen kunt onderhouden.’

Geen opmerkingen: