donderdag 13 december 2018

Van de bok op de ezel gaan (°)

— 1. Het sanatorium Marin op de Driftweg te Bredene. 2. Ezel trekt wagen versierd met de letters SANA MARIN. Het meisje vooraan op de bok is mijn moeder. De foto is gedateerd 21.03.1936. Mijn moeder is op dat moment 13 jaar. De foto’s 3 en 4 zijn ongedateerd. Uit 3 blijkt dat er op het strand wel degelijk een ezel als kinderpret ingezet werd. Het kindje vooraan is mijn moeder Henriette De Clercq. 4. Rechts van mijn moeder staat Aline (Adelaïde) Hofman, mijn grootmoeder. —


Van Georgette Vandekerckhove (°1930), die alhier in een woonzorgcentrum verblijft, verneem ik dat ze in lang verleden zomers van Oudenburg naar Bredene afgezakt komt. Haar moeder gaat dan kippen pluimen bij de poeliers nonkel Miel en tante Eugenie, en Georgette trekt met Alice Vandekerckhove (°1923) naar het strand, waar toeristenkinderen een ritje met de ezel kunnen kopen. Georgette mag telkens als eerste op de ezel, een lokmiddel voor de andere kinderen.
Daar heb ik nooit eerder over gehoord. Ook daarom trek ik naar dat andere woonzorgcentrum waar tante Alice verblijft. Alice kan zich die vakantiejob niet herinneren, wat niet erg verwonderlijk is, want ze vergeet wel meer. Wel verwonderlijk is dat ze er ook vroeger niemand iets over verteld heeft. Waardoor het verhaal van Georgette nergens bevestigd wordt.
In mijn familiearchief levert de combinatie ezel-strand wel een aantal hits op, vijf foto’s waarop een ezel voorkomt die wel degelijk op het strand ingezet wordt. Daarop staan noch Georgette noch Alice, wel mijn moeder Henriëtte De Clercq.
Henriëtte is samen met haar moeder Aline Hofman in 1934 vanuit Gent naar Bredene gekomen, meer bepaald naar het sanatorium Marin, waar Aline als strijkster tewerkgesteld wordt. Daarover heb ik in 2012 al een stukje gepost: Henriëtte & de missing link. Mijn moeder is elf wanneer ze in Bredene aankomt. Bovenstaande foto’s, waarop de ezel van het sanatorium staat, dateren uit deze periode.
Als de oorlog uitbreekt wordt het sanatorium ontruimd. Aline en Henriëtte trekken met hebben & houden weer naar Gent en ze doen dat met de vrachtwagen van de familie Vandekerckhove.
Nu vraag ik me af wat er op het moment van ontruiming van het sanatorium met de ezel gebeurt. Zou het kunnen dat hij bij de familie Vandekerckhove achterblijft? Kan die familie hem in de toerisme-economie ingezet hebben? Misschien maar voor enkele dagen, gezien de nakende oorlog, een periode zo kort dat die niet in het geheugen van tante Alice verankerd is, maar wel in dat van de kleine Georgette?
Ja, ik weet het, ’t is een slag in de lucht, misschien ook een in ’t water — in dit geval zeewater — maar tegelijk opent ’t ook tal van verhaallijnen, want ja, hoe is het die ezel verder vergaan?
Flor Vandekerckhove


(°) De uitdrukking Van de bok op de ezel gaan betekent snel van onderwerp wisselen zonder rode draad. (Alhoewel de ezel hier wel de rode draad is.)

Geen opmerkingen: