Een keuze uit mijn vele verslavingen

Over de memoires van Jeff Tweedy, frontman van de rockgroep Wilco, heb ik hier al een stukje gepost. In dat boek (°) heeft hij het ook over zijn verslavingen, problematiek die me niet onbekend is.

Al de mannelijke Vandekerckhoves die me voorafgingen, hadden een probleem met alcohol en dat geldt ook voor de mannen in de familie die mijn moeder voorgegaan zijn. Zelf ben ik ervan afgeraakt door me in zelfhulpgroepen te engageren, eerst in de Anonieme Alcoholisten en later in SOS Nuchterheid die ik indertijd in Vlaanderen mee help oprichten. (°°)

Jeff Tweedy onderzoekt de oorzaken van zijn verslaving. Hij heeft het over angst- en stemmingsstoornissen, paniekaanvallen en migraines, psychische problemen die hij op een foute manier onder controle probeert te houden. Zelf zie ik de mateloosheid in wel meer zaken die met mij te maken hebben. Ik tref het ook aan in mijn maatschappelijke keuzes: in een weigering om me in het kapitalisme te engageren; een politieke keuze voor het trotskisme, iets wat bijna niemand doet; in een strijdbaar atheïsme annex antiklerikalisme dat zich vlijmscherp uit; in een viscerale afkeer van het huwelijk en zijn surrogaten… Ik herken het zelfs in deze blog waar ik me hard moet inspannen om niet dagelijks weer een nieuw stuk te posten, en waarom geen twee of drie …

Verwerp ik die drastische keuzes, nu ik oud & wijs geworden ben? Geenszins, alhoewel het voortschrijden der jaren me gelukkig wel milder maakt. Maar wat ik me afvraag: is het diezelfde karaktertrek die me naar de alcohol geleid heeft? Niet alleen naar de alcohol trouwens, ik ben ook een kettingroker geweest.

Kappen met de drank was niet zo moeilijk, maar dertig jaar lang heb ik geprobeerd van de tabak af te geraken. Telkens weer zag ik me falen, telkens weer begon ik, hoestend, soms walgend, weer te kettingroken. Ik was al de zestig voorbij toen ik er eindelijk in slaagde.

Waarna mij nog één verslaving restte:

Dit is wat ik deed als die onweerstaanbare drang in me opkwam. Ik opende de koelkast en zocht iets wat gezond is, een suikerloos potje magere yoghurt bijvoorbeeld, ik at het op. Daarmee verdween het verlangen niet. Dan at ik een boterham met choco. Dan schonk ik me een kop koffie in. ’t Zal helpen als ik naar buiten ga, zei ik, en ik trok mijn stapschoenen aan. Ik ontweek in ‘t doorgaan de winkels en bijgevolg de gelegenheden om aan de drang toe te geven. Ik maakte een grote, deugddoende wandeling, keerde ’s avonds langs de andere kant tevreden weer naar huis, sprong net voor sluiting in Delhaize binnen en kocht daar 2 x 200 gram chocola die ik in minder dan geen tijd opschrokte.

Flor Vandekerckhove

(°) Jeff Tweedy. Let’s go (so we can get back) A memoir of recording and discording with Wilco, etc. 2018. NewYork. Uitg. Dutton, An Imprint of Penguin Random House LLC. 293 pp.
(°°) Dat engagement ligt inmiddels ver achter me, maar de nuchterheid is gebleven. Ook gebleven zijn een aantal contacten met mensen uit die bewegingen, wat volledig hun verdienste is, want zelf heb ik maar weinig talent voor vriendschap.