zaterdag 7 december 2019

Het leven is datgene wat tussen twee foto’s in zit

Donderdag 5 december 2019. De drie makkers van weleer zien elkaar zestig jaar later weer. Van links naar rechts: Flor Vandekerckhove, Ivan Steen en Freddy Versluys. De rechterfoto toont ons hoe het beeld eruit had gezien mochten de drie onveranderd gebleven zijn. Tussen die twee beelden in zit… het leven.


We zingen het, we menen het, we zweren het, we zijn 10 jaar jong: ‘Wij zijn gezworen kameraden / Wij zullen elkander nooit verlaten.' 
Het leven beslist er anders over. Ivan Steen komt als veertienjarige in vaders loodgieterij terecht, Freddy vind je op die leeftijd al op Versluys’ bouwwerven en ikzelf begin aan een krinkelend winkelend levenspad dat me van hot naar her brengt. Ik denk niet dat je ons sindsdien gedrieën nog samen gezien hebt.
In Bredene spreken we nu, zestig jaar later, voor het eerst weer af, Ivan Steen, Freddy Versluys en ik. Van de drie blijkt Ivan — Vaantje — degene te zijn die honkvast genoemd mag worden. Hij trouwt met een meisje uit de buurt, blijft vaders zaak ter plekke tot aan z'n pensioen uitoefenen en woont vandaag nog altijd in de wijk waar hij getogen is. In dat honkvaste verschillen we fel, maar Vaantje en ik hebben vandaag ook wel dingen gemeen: we zitten bijvoorbeeld graag in onze zetel. Van de drie is Freddy ­— thans Fred(je) voor de vrienden — ongetwijfeld de succesrijkste. Hij somt pakhuizen, gronden en bouwprojecten op, heeft het over torenkranen en oldtimers in aantallen, auto’s en moto’s. Verder onderscheidt hij zich van Ivan en mij doordat hij van geen ophouden weet, je moet hier maar eens kijken. (*)
Veel gezinsleven is aan Freddy niet besteed geweest, daarin lijken hij en ik dan weer op elkaar. Vaantje kijkt monkelend toe terwijl Fred en ik elkaar overtroeven met wilde verhalen over foute vrouwen die via ‘t bed in ons leven belanden. Neen, we moeten voor elkaar niet onderdoen, wat iets wil zeggen, al weet ik niet goed wat.
Nog verschillen en gelijkenissen. Fred volgt nog altijd van dichtbij de motorcross waarin hij destijds zo uitblonk. Ivan en ik daarentegen hebben afgehaakt van het wielergebeuren dat we al in de tijd van Marcel Seynaeve gingen volgen, Ivan heeft dat later zelfs als actief bestuurslid gedaan bij de Duinensprinters, een legendarische naam voorwaar. Maar neen, die tijd is voorbij. Ah, drie knapen, drie oud-makkers, drie verschillende levens die er drie verschillende mensen van maken. Terwijl het gesprek voortkabbelt, vraag ik me af hoe de tafel er zou uitzien mochten we alle drie onveranderd gebleven zijn. Voor iemand met mijn fantasie is dat maar een kleine moeite, kijk ik heb er zelfs een foto van gemaakt.

(*), Wat je op die site te zien krijgt mag je niet verwarren met de veelbesproken projecten van zoon Bart. Bouwconcept Freddy Versluys is de onderneming die Freddy pas heeft uitgebouwd nadat zijn zonen op eigen benen verder gingen.

[In DLVuurtorenwachter dateert deze post van 2019. In 2022 redigeer ik het stuk opnieuw, ten behoeve van de FB-groep Bredene Voor & Van Iedereen.]

6 opmerkingen:

Moois van mie zei

"Het leven is datgene wat tussen twee foto’s in zit". Schoon!

Unknown zei

Het leven werd niet zoals we droomden of fantaseerden toen we 10 jaar waren. Het heeft voor bijna allen heel grote verrassingen, aangename en onaangename voor we uiteindelijk gearriveerd zijn.

De laatste vuurtorenwachter zei

Ja, dat zal wel zijn, van die verrassingen en al, maar wie is het die dat zegt? Laat eens een naam achter. (Flor)

Schagtje zei

Deze foto is van het jaar 1959 maar in welke school was dit? Ik denk mijn overleden vader te herkennen op de foto.
Middelste rij rechts 2demanneke die een beetje weggestoken is.

Luc Blomme zei

Mooi gefotoshopt die foto's van die drie makkers!
Doet me denken aan een gedichtje dat ik ooit schreef:
"De tijd verglijdt
de dagen worden wijzer.
Verglijdt de tijd,
smeed nu maar gauw het ijzer.
We worden oud, het ijzer koud,
mijn haren stilaan grijzer."

De laatste vuurtorenwachter zei

Schagtje man, je bent niet de enige die zich in deze foto vergist. Eerder heeft Pascal Bolle dat ook al gedaan. Nadat ik een stukje gepubliceerd had met als titel ‘Ik ontmoet nog even Louis Van Cleven’ (†) was Bolle ervan overtuigd dat de foto een Don Boscoklas van Bredene Sas toont. Ook was hij ervan overtuigd dat de onderwijzer Romain Cardon heet. Niets van. De foto betreft het katholieke wijkschooltje van Bredene-Duinen, de speelplaats grenst aan de Peter Benoitlaan, de onderwijzer heet Blomme, de jongen die jij aanduidt is Noël Denys en hij is nog steeds alive and kicking.