zondag 3 november 2024

‘Wij lezen nooit boeken.’

VANDAAG verjaart Rosie (°2013), een van mijn kleindochters, meer bepaald de jongste, ze wordt elf. Ze behoort tot de eerste generatie die vanaf de geboorte in een digitale wereld geworpen werd, een erg door ’t internet bepaalde wereld, zeer verschillend van deze waarin haar grootvader tot wasdom kwam. 
Doordat die grootvader is wie hij is, vraagt hij zich af hoe de literatuur eruit zal zien eens Rosie die ten volle zal smaken. Feit: wie schrijft zal op zijn tellen moeten passen! Dat leerde ik uit een gesprekje dat ik had met Rosie en haar zuster Lou, waarbij die twee het me trots meedeelden: ‘Wij lezen nooit boeken.’ 
’t Is een uitspraak die bij de meeste literatoren weerzin oproept, zij zien een wereld vol barbaren opdoemen. Zelf bevind ik me in het kamp van degenen die ermee leren omgaan: hoe bereik je een publiek dat over ’t internet surft, over het touchscreen swipet en over de tablet scrolt, hoe vangen we die generatie in de vlucht? De vraag is te groot voor het antwoord dat ik kan bedenken, maar ik oefen me toch al, experimenterend met handpalmverhalen, drabbels, eenparagraafverhalen, provovers, prozagedichten, mini-essays, driezinnenverhalen en oneliners.… Want dit is wat ik denk: de literatuur zal ten gronde veranderen of… verdwijnen.  



op haar rood fietsje rijdt rosie rond de ronde rand van ‘t rozenland

Geen opmerkingen: