Zon in het zenit, wit metaal in 't gras. Een wapen. Niemand in de buurt, ik raap het pistool op. Nog altijd niemand te zien. Ik richt de loop naar de grond en haal de trekker over. Niets. Het pistool weegt zwaar, zowel in mijn broekzak als op mijn gemoed. Wat een vondst! Thuis leest vader de krant. Trots toon ik hem mijn trofee: kijk eens wat ik gevonden heb. Hij neemt het zware wapen in zijn grote mannenhanden, klikt het open als ware hij een wapenexpert, ziet meteen de nis waarin het rolletje met klappertjes geplaatst wordt, plooit het weer dicht, geeft het me weer, leest verder de krant. Mijn vader is een spelbreker.
Flor Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten