Een andere kijk op Lazarus

Af en toe bots ik, surfend over de golven van het wereldwijde web, op iets wat ik apart zet om het later te gebruiken: een citaat, een website, een tekst, een foto… Dat komt vroeg of laat in een stukje terecht. Maar soms blijf ik ermee zitten.

Dat is het geval met deze foto. Drie jaar geleden zet ik hem aan de kant en nog heb ik er niets mee aangevangen.

Laat me u eerst zeggen wat u ziet. We bevinden ons, tussen twee opnames in, op de set van de film Caligula. De filmmaker vindt het nodig om een personage in te graven. Alleen ‘s mans hoofd zit bovengronds. Opeens begint het, godver, te regenen. De opnames moeten wachten. In afwachting dient de acteur tegen de regenval beschermd te worden.

De vrouw is er duidelijk niet blij om. Haar shift is over, ze heeft haar jas aangetrokken en haar handtas hangt al over haar schouder. Ze staat klaar om de bus te nemen. Opeens roept de regisseur: ‘Hé Germaine, wacht, we hebben je paraplu nodig.’ Naar haar bus kan ze fluiten.

De acteur kan er evenmin om lachen. Je ziet hem denken: ik weet niet wat het is, maar er is iets. Mij laat hij denken aan Larry, de pechvogel die Nick Cave in een song laat zeggen: ‘I don't know what it is, but there's definitely something going on upstairs.’

Waardoor de foto opeens toch bruikbaar wordt. Ik kan de film aan de song koppelen. 
Dat gaat alzo.

Caligula is een draak van een film. Mocht er een prijs bestaan voor de grootste miskleun ooit, dan neemt Caligula de palm mee naar huis. Nu we dit weten krijgt de foto een nieuwe betekenis. De acteur zinkt als ‘t ware in de grond van schaamte.

Nu de song. Die heet Dig, Lazarus, Dig!!! Jawel, met drie uitroeptekens. 
Lazarus — Larry voor de vrienden — is een Bijbelse figuur. De mens is al drie dagen dood wanneer Christus hem weer tot leven wekt. Mirakel, mirakel! In de versie van Cave is die wederopstanding echter niet zo’n succes: I mean: he never asked to be raised up from the tomb.

De verrezen Larry woont eens hier, dan weer daar, maar… ‘He ended up, like so many of them do, back in the streets of New York City/ In a soup queue/ A dope fiend/ A slave/ Then prison/ Then the mad house…’ Vandaar ook dat Cave zijn Bad Seeds telkens weer laat herhalen: Dig yourself, Lazarus/ Dig yourself, back in that hole. Kruip weer in dat graf jongen!

Waardoor we een onverwachte samenhang tussen film en song ontbloten: zowel de acteur als Larry waren beter in de grond blijven zitten. ’t Is misschien een beetje ver gezocht, maar daarmee is de foto toch uit de doelloosheid gered. Hoe die mens heet, weet ik niet, maar het zou Marcel kunnen zijn, zoals mijn vader. Want als kind heb ik het in de familie meermaals horen zeggen: ‘Onze Marcel is weer eens lazarus.’

Flor Vandekerckhove