De meiden van de Vistrap

In 2017 postte De Laatste Vuurtorenwachter een verhaal dat bijzonder succesrijk was tekens ik het op scène voorlas. Hoe goed het in een zaal ook bekte, aan de normen die ik aan een goed geschreven verhaal stel, voldeed het niet. Dus herschreef ik dat verhaal en gaf er een nieuwe titel aan: De meiden van slager Renmans↗︎. Ge moet dat maar eens aanklikken, deze versie voldoet, denk ik, wél aan de literaire normen. Maar ’t is ook waar dat het minder zou bekken mocht ik het op een podium declameren. Wat ik zeggen wil: er is een verschil tussen een goede vertelling en een goedgeschreven tekst. Iets wat ik onlangs weer ervaren heb als ik me tot de aankoop liet verleiden van Volgens Fran↗︎.
Onlangs keek ik naar Rolling Thunder Revue↗︎, waarin Bob Dylan over zijn kompaan Allen Ginsberg zegt: ‘Allen is een dichter. Hij wil een songwriter zijn, maar dat is hij niet, hij is een dichter. En een goede.’ Waaronder te verstaan: Allen Ginsberg schrijft wel mooie gedichten, maar goede songs, da’s een ander paar mouwen. Daarop voortbordurend dacht ik: wat kun je doen om van een goed geschreven verhaal een goede songtekst te maken? Om dat uit te testen nam ik De meiden van slager Renmans↗︎ weer ter hand en kneedde er een songtekst uit. Om het verschil te benadrukken noemde ik die songtekst De meiden van de Vistrap. Ook straffe vrouwen! Straffe muziek ook! Straffe lyrics! Luister ernaar, klik het filmpje aan.

Flor Vandekerckhove                                                                       [173]

De meiden van de Vistrap op YouTube

www.youtube.com/watch?v=EWCX2iD7_H8