Twee keer paars

Het woord prozagedicht is een oxymoron, het bestaat uit twee delen die elkaar tegenspreken. Zelf toef ik graag in zo’n grensgebieden. Dan schrijf ik bijvoorbeeld een prozaverhaal van één paragraaf, probeer er een beetje ritme in te steken, voeg er al eens een stijlfiguur aan toe, her en der heb ik zelfs oog voor een (half)rijm. En nadien vraag ik me af: is ’t nog een eenparagraafverhaal — proza — of is ’t gaandeweg een prozagedicht geworden — poëzie. Ook omdat ik een luie denker ben, kom ik veelal niet tot een eenduidig antwoord. 
Overigens doe ik het niet alleen met genres, ik experimenteer ook graag met vormen, zoals hieronder: één alinea, lettertype Verdana, corps 16 pt, sierletter, paarse achtergrond, 30 cm breed. Gemakshalve, en verwijzend naar de achtergrondkleur, noem ik ze ‘Twee keer paars’. [Eerder publiceerde ik in dit onderzoek al Twee groene↗︎, Twee roze↗︎, Twee gele↗︎, Twee oranje↗︎, Twee keer cyaan↗︎, Twee blauwe↗︎ en Twee keer magenta↗︎.] Beide 'paarse' verhalen werden opgenomen in mijn nieuwe boekje Honderd eenparagraafverhalen, dat op 1 januari verschijnt. Het eerste van twee onderstaande is oud, het tweede is nieuw en er werd een filmpje van gemaakt, ik plaats het onderaan. (Flor Vandekerckhove)                                                     [124]

Bekijk het verhaal op youtube

www.youtube.com/watch?v=04iu6xUDS-Y

Op 1 januari 2022 publiceert uitgeverij De Lachende Visch een nieuw e-boek van Flor Vandekerckhove. Honderd titelloze eenparagraafverhalen wordt ingeleid door Flors oud-leraar Nederlands Alfons Vandenbussche.

De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis voor wie erom vraagt. Vooraf bestellen kan. Het boek wordt u dan per e-mail toegestuurd zodra het in het rek van De Weggeefwinkel komt te liggen. Vraag erom via liefkemores@telenet.be↗︎