donderdag 19 mei 2022

Dormir c'est mourir un peu



't Is niet dat ik aan 't sterven ben, maar op de foto ziet het er toch een beetje zo uit. Althans, zoals ik me dat einde 't liefst voorstel: rustig, in mijn slaap. Hoe zijn andere schrijvers eigenlijk met dat einde omgegaan? Ik ga daar een aantal posts aan wijden, me indringend en toch vrolijk afvragend hoe zij de laatste rit uitgezongen hebben.
Dit is alvast hoe ik me het hiernamaals voorstel. Deze 'Leegte' maakt deel uit van mijn project om 200 driezinnenverhalen te schrijven. Dit is nummer 61. Nog 139 te gaan! (fv)

139 — Leegte — Het volle leven lag nu wel achter hem. Alleen rechts en links viel nog enig onraad te bespeuren. Voor hem strekten zich in al hun leegte de Elysese velden uit. (Flor Vandekerckhove)


Zo ziet Leegte er op Youtube uit

www.youtube.com/watch?v=3SDQfHdSs5k

[84]

Geen opmerkingen: