In 2022 schrijf ik 200 verhalen, nauwelijks drie zinnen lang: opening, midden, slot, telkens één zin. Sommigen noemen zo’n extreem kort verhaal een ristretto, naar analogie met het koffietje dat je in één slok uitdrinkt.
Nog 144 te gaan, dit is nummer 56.
Voor Mont Kokereel laat ik me inspireren door Robert Johnson en Faust, twee artiesten die hun meesterschap aan de duivel te danken hadden. In ruil moesten ze hem wel hun ziel verkopen. Ik schreef daar eerder een stukje over in Van Boeschepe tot Mississippi↗︎. Nu nam ik de proef op de som, en ja, het resultaat is adembenemend!
144 — Mont Kokereel — Hier op dit kruispunt, gelegen op de berg Mont Kokereel, naam die verwijst naar een dispuut, begraaf ik een zakje met de juiste ingrediënten, grond van een kerkhof, beentje van een zwarte kat en een pasfotootje. Plechtig zeg ik: ‘Heer van de duisternis maak u bekend.’ En wanneer ik die dag huiswaarts keer, is mijn spel op de strumstick danig verbeterd, zelfs beter dan ooit. (Flor Vandekerckhove)
Mont Kokereel op YouTube,
met toevoeging van een sprekend bewijs!
www.youtube.com/watch?v=CYSYPBmCtDc
[91]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten