Ge weet wat ik aan ’t doen ben: ik schrijf 200 driezinnenverhalen in één jaar tijd! Ge hebt er misschien al enkele gelezen, ik zit bijna aan zestig. Wat ge wellicht niet weet is dit: van elk verhaal bestaat ook een uitvoering in spoken word↗︎. Daarin hoort ge mij het verhaal declameren, ondersteund door passende beelden en muziek. En nu moet ge 1s goed luisteren: sinds kort speel ik die muziek zelf — ik die nooit eerder een instrument ter hand nam! — en wel op de strumstick↗︎, instrument waarvan ik tot voor kort nooit gehoord had. Om u een idee te geven plaats ik hier de vijf recentste nummers onder elkaar, zonder commentaar. Ge moet ze maar eens aanklikken.
1. In Hoera!↗︎ wordt de maat aangegeven door drummer Darcy van GarageBand. Vladimir Poetin probeert maat te houden. Niet gemakkelijk voor Vladimir!
2. Een meisje laat haar dorp in vertwijfeling achter. De beelden in Verlangen↗︎ zijn van Bill Domonkos. Op de achtergrond hoort u hoe ik mezelf met de strumstick begeleid, op het beheerste ritme van drummer Arjan van GarageBand.
3. In het pension van de vogelbekzusters is de plaatselijke bohème verenigd. Ook voor Bohème↗︎ is ‘t surrealist Bill Domonkos die de beelden levert. Ik probeer mijn strumstick in de maat van Curtis te houden, drummer van GarageBand, die er strakke R&B-patronen op nahoudt op een stevig klinkend drumstel.
4. Toekomst↗︎ is een driezinnenverhaal geïnspireerd door een indrukwekkende triptiek van Bennie Simoens. Ik probeer doorheen de verf te kijken. Op de achtergrond hoort u hoe ik maat probeer te houden met drummer Aidan van GarageBand, die beheerste, eenvoudige rockpatronen speelt.
5. Zürich↗︎ vind ikzelf wel geslaagd, èn als verhaal èn als spoken word declamatie. En mijn strumstick houdt goed de maat met drummer Austin die brushes gebruikt om stuwende treinritmes te spelen. Maar wat doe ik in Zürich?
*** Kijk op FaceBook ook eens naar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten