vrijdag 16 november 2018

Everyday in Paris


Nog maar pas had ik de Nord verlaten toen een jonge arabier me ervan verwittigde dat iemand een product op mijn rug gespoten had. Welk product? vroeg ik. Een soort schuim, zei hij. Wacht, zei hij ook, ik kuis het af, en terwijl hij zijn smerige zakdoek uithaalde vroeg hij me of ik een telefoon wilde kopen. Echt een sympathieke jongen. Geen probleem, zei hij nog toen ik antwoordde dat ik al een telefoon had. Waarna de anonimiteit hem weer in zich opnam. 
Honderd meter verder werd ik gepasseerd door een oud vrouwtje dat me vroeg of ik daar woonde. Neen, zei ik en ik vroeg haar op mijn beurt of zij daar woonde en zij zei, neen hoor, ik zou hier nooit willen wonen. Wel wilde ze me een telefoon verkopen, met als argument dat hij al gedeblokkeerd was, waarna ook zij voor altijd uit mijn leven verdween.
Weer een beetje verder liep ik langs een winkel waar gestolen waar te koop was voor tien en twintig euro. De uitbater vroeg me in ’t passeren of ik van de Auvergne was. Neen, Belg, zei ik. Ha, zei hij, Gent, Brussel. Hij had een IPhone te koop voor maar achtentwintig euro. Echt geen geld voor zo’n mooie telefoon, maar omdat ik dacht dat je in zo’n winkel altijd moet afbieden zei ik vijfentwintig. Dat vond hij dan weer te weinig. Ik wilde niet toegeven en hij evenmin. Voor vijfentwintig kon hij me wel een fles Chanel N° 5 aanbieden, maar daar had ik geen behoefte aan en aan die telefoon trouwens evenmin. Hij gaf me een hand, zei tot volgend jaar en hop, ik weer weg.
Toen ik voor het hotel stond, werd ik weer aangesproken, deze keer door een Italiaan die vroeg of ik een toerist was en of ik geen telefoon van hem wilde kopen. Is hij al gedeblokkeerd? vroeg ik, enigszins vermoeid door het stappen en ook wel door de enorme omvang van de zwarte telefoonmarkt. Toen hij zag dat ik tegelijk het hotel binnenstapte nam hij het antwoord op mijn vraag met zich mee in de groep mensen die onder de brug de nacht aan ’t voorbereiden was.
De hotelreceptionist legde me uit dat het allemaal trucs waren om nietsvermoedende toeristen te bestelen. En op de kamer constateerde ik waarlijk dat de fles spuitwater, die ik helemaal uit de Colruyt van Bredene naar Parijs had meegebracht, uit mijn rugzak ontvreemd was, anderhalve liter bruisend natuurlijk mineraal water van het merk Everyday, foetsie!

Flor Vandekerckhove

Geen opmerkingen: