zondag 11 november 2018

Keukenfilosofische mijmeringen tussen Parijs en Orleans



Tussen Parijs en Orleans tanken we op een indrukwekkend groot terrein — une aire — waar ze diesel & benzine verkopen, souvenirs, boeken, kranten, koffie, brood, zoetigheid & vettigheid, waar je in een restaurant kunt eten; waar je kunt plassen en je wassen, tukje doen of gewoon verpozen. Wat gaan archeologen denken als ze over tienduizend jaar zo’n aire opgraven? Waren ‘t religieuze artefacten? Werd daar olie geofferd om de goden gunstig te stemmen? Tal van keukenfilosofische mijmeringen dienen zich aan. Ik fixeer een jonge vrouw. Ze is alleen, ze woont niet in de buurt, buurtbewoners mijden tolwegen. Haar kledij leert me dat ze geen straathoer is, geen rondreizende verkoopster en niet op weg naar een feestje. Telefoon, ze vertrekt. Ik ben al iemand anders aan ’t observeren als ik haar weer opmerk, nu met kind. Daarna verlaten ze de aire. Ik fantaseer het gebeuren bij elkaar. Vader woont in Parijs, moeder in Orleans. Hij heeft het kind enkele dagen bij zich gehad en nu gaat het weer naar moeder. Afspreken doen ze halverwege, de fly-over brengt hen bij elkaar. Na de overhandiging rijden ze elk naar een andere afrit en vandaar in tegenovergestelde richting, via de routes nationales, weer naar huis.

Flor Vandekerckhove


De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis. 
Vraag ernaar via liefkemores@telenet.be.
(Vermeld de titel.)


Geen opmerkingen: