donderdag 1 november 2018

’t Kan wreed waaien op de kaaien (7)

Curator — Heel de bemanning wordt weggekocht, de stuurman trekt naar hier, de motorist naar daar, de scheepsjongen naar ginder, een matroos vindt links vaart en een andere rechts. Het schip blijft liggen. Dat is erg, want dat is roestend kapitaal, dat is een lening die niet afgelost wordt, dat is de bank die meedeelt dat het vaartuig aan de ketting gelegd zal worden. Dat is een schipper die aan de drank gaat. Zo’n vaartuig dat aan de kant blijft liggen, dat is ook een curator die met het faillissement van de rederij belast wordt en er met de redersvrouw vandoor gaat.


Boevenwagen — De rederij had niemand gevonden die Pincket wilde vervangen. Die was overboord gegaan en werd sindsdien vermist. Daardoor lag het vaartuig tegen de kaai. Omdat een schip moet varen werd koortsachtig naar een oplossing gezocht en die werd ook gevonden.
Het gebeurde in de jaren zestig wel meer dat veroordeelde vissers daarvoor uit de cel gehaald werden. Op de kaai stopte dan ook een boevenwagen die de ontbrekende matroos vanuit de gevangenis naar ’t schip bracht. De ploeg was nu compleet. Eindelijk kon het schip zee kiezen. En toen we weer naar huis kwamen stond die boevenwagen er al weer.


Kruwer — Een onverklaarbare tristesse daalde over me neer. ’t Moet zijn dat het me aan te zien was, want de waardin zei: ‘Ach, we hebben het allemaal meegemaakt. ’t Komt doordat je de eeuwige kruwer ontmoet hebt.’ 
Ik protesteerde‘Het was een meisje’. Daar moest ze hard om lachen. ‘Soms een kraai, soms een man, soms een oude vrouw, soms een meisje’ zei de waardin, ‘maar altijd leiden ze je naar de dieperik.’ Het meisje had me inderdaad geleid en ik was gevolgd. Ze had een val gezet. Ik besefte dat ik, net als iedereen in dat visserscafé, reddeloos verloren was.


[Bovenstaande verhalen vinden hun oorsprong in ‘vissersverhalen’ die ik in 2015-16 geschreven heb. Die schenken me geen voldoening meer. Al lang zoek ik naar een manier om ze te herschrijven. Die manier heb ik nu gevonden in wat in ’t Engels a drabble heet, een verhaal van exact honderd woorden, niet meer, niet minder.]

Geen opmerkingen: