Schrijversverdriet, telkens in honderd woorden gevat 3 (°)

 Citaat — ‘Want doorgaans weten de meeste schrijvers weliswaar wat ze ongeveer wilden laten zien en verduidelijken, bereiken en bewerkstelligen, maar die wetenschap vertroebelt hun blik op wat ze werkelijk hebben gepresteerd en gemaakt. De criticus moet onderzoeken — zo grondig en zorgvuldig als maar mogelijk — wat de auteur heeft geschreven. Wat de auteur verder over zijn werk heeft te zeggen, moeten we niet negeren, maar ook niet bijzonder serieus nemen.’  Ik vind dat wel interessant, zo’n uitspraak, maar vraag me tegelijk af of dat laatste ook geldt voor een criticus als Marcel Reich-Ranicki die deze woorden geschreven heeft. Toch ook een schrijver.

Babel — ‘Bovendien is het nu eenmaal mijn literaire lot dat ik alleen kan slagen met ideeën die ik zorgvuldig heb uitgeknobbeld en die daarbij nog origineel moeten zijn ook — want anders verlies ik er alle belangstelling voor — en dat ik, al sterf ik er zelf bij, of sterft mijn kind onder mijn ogen, er niets van terechtbreng, als er druk op me wordt uitgeoefend om te schrijven.’ Niet dat ik mezelf het niveau van Isaak Babel wil aanmeten, maar ik heb dat ook. Zo kwam er trouwens een einde aan mijn column in De Zeewacht. Ik verloor er mijn belangstelling voor.

Faulkner — Nadat ik deze drabbles geschreven had, nam ik een bad. Ik schoor me, besprenkelde me met een dure aftershave, kamde mijn haar en koos de geschikte kleren uit mijn garderobe: zwarte smoking, compleet met wit hemd, vlinderdas, zwarte lakschoenen en uiteraard een gleufhoed. Zo ging ik de straat op. Ik hoorde hoe de mensen achter mij fezelden: ‘Kijk daar, the Great Gatsby.’ Ik trok er mij niets van aan. Ik stak het zebrapad over, vervolgde mijn weg naar de Koninklijke Baan en stak ook die over. Daarna wachtte ik geduldig op de tram die me naar de stad zou brengen.

Droom — In een bordeel schrikt de schrijver van de rekening: 9000 frank, want hij droomt nog in Belgische franken. Zoveel geld heeft hij niet bij. De madam zoekt een oplossing en zegt: 'Slechts 350 euro.' Hij beseft dat hij belazerd wordt, maar gaat toch akkoord, want hij wil weg. Helaas vindt hij zijn schoenen niet. Hij begrijpt dat hij eens te meer in een gevangenisdroom terechtgekomen is. Om te ontsnappen is er maar een oplossing: wakker worden. Een ranke figuur roept het hem vanuit de verte toe: 'Slaaf geborene, ontwaak! Ontwaak!'  Hij denkt: daar moet ik straks een verhaal van maken.

(°) Een drabble is altijd honderd woorden lang, niet 99, niet 101, exact honderd, titel niet inbegrepen. Een drabble is bijgevolg een extreem kort handpalmverhaal dat aan die strenge honderd woorden regel voldoet. (Flor Vandekerckhove)